Reisverhaal «Viëtnam, good morning (2)»
Start-to-Cycle - Deel 14 - Viëtnam
|
Vietnam
|
4 Reacties
24 December 2012
-
Laatste Aanpassing 26 Januari 2013
Good morning Vietnam!!!!
Deel 2 : Dong Hoi – Buon Ma Thuot : 865 km
Ma 24 dec. 2012 : Dong Hoi
Aan het ontbijt leer ik Pham Van Cu kennen.
Hij is professor aan de universiteit van Hanoi.
Hij is gespecialiseerd in ‘geomorfologie’ en ‘remote sensing’.
Amaai als simpel wereldfietserke beginnen mijn oren serieus te flapperen.
Een geomorfoloog is iemand die de vormen van het aardoppervlak bestudeert en het ontstaan ervan.
Remote sensing is het verzamelen van gegevens over het aardoppervlak via waarnemingen vanaf grote hoogten.
Waar ligt ons raakvlak en interesse in elkaar.
Mijn vriend Cu ziet dat ik de landkaart van Vietnam aan het bestuderen ben en is gefascineerd door de details ervan.
Wanneer hij verneemt dat ik een Belg ben zitten we onmiddellijk in het zelfde vaarwater.
Hij is als professor verbonden aan de universiteit van Leuven en de VUB in Brussel.
Manneke pis, de grote markt in Brussel, bier, een autoloze zondag tijdens één van zijn bezoeken passeren de revue.
Na afloop van ons hartelijk contact zijn uitnodigingen een logisch gevolg voor het respect dat we gaande weg voor elkaar hebben gekregen.
Een professor met een heel groot hart, gevoel voor humor en vooral iemand die zich niet verheerlijkt aan zijn eigen status.
Daarom mijn respect voor hem.
Hij die respect krijgt wanneer hij kennis maakt met mijn fietsproject.
Vaststelt dat je ongeacht je zijnstoestand de wereld kan veroveren, dromen kan vervullen en waarmaken, wanneer je het geloof en de kracht in jezelf vind.
Kerstavond, ga ik in het plaatselijk kerkje de nachtmis bijwonen.
Ter gelegenheid van deze gebeurtenis wordt de mis in het openbaar langs de boulevard aan zee op gedragen.
De priesters dragen in alle sereniteit hun kerstboodschap uit.
Het hele kerstgebeuren hierin Dong Hoi is voor mezelf een gek en raar gebeuren.
De aanwezige jeugd zit op hun brommertjes met de helm op,
ze lachen en praten door elkaar.
Anderen proberen dan weer in alle ernst de mis te volgen.
Terwijl hier en daar mensen gewoon staan te bellen of sigaretten staan te roken.
2 jonge dames spreken me nieuwsgierig aan en willen weten of ik iets begrijp van wat de priesters verkondigen.
Ze staan wat verlegen te gieberen en terzelfder tijd verleidelijk te lachen.
Het blijft me na bijna 2 jaar reizen nog steeds verbazen wat wij als normaal of abnormaal beschouwen.
Per definitie niet zo ervaren wordt in andere culturen.
Di 25 dec. 2012 : Dong Hoi
Kerstdag, vandaag is het dan eindelijk zover.
Ik mag mijn vriend en werkgever Dirk Gorre (Epsilon) op de luchthaven verwelkomen.
We gaan samen 18 dagen doorheen Vietnam fietsen.
Dirk is van Frankfurt naar Hanoi gevlogen.
In Hanoi heeft hij een binnenlandse vlucht naar Dong Hoi genomen.
Het is niet zo evident om je fiets mee te krijgen op een binnenlandse vlucht.
Dirk gebruikt al zijn charmes en overredingskracht om de meisjes van Vietnam Airlines te overtuigen.
S’avonds genieten we van elkaar bij een Vietnamees kerstmenu.
Woe 26 dec. 2012 :
Dong Hoi - Quang Hau - Kien Giang – Xuan Hoa - Gio Linh - Dong Ha : 100 km
We vatten het plan op om enkele dagen langs de kust te fietsen om Dirk alzo in het ritme te laten komen vooraleer we de bergen in trekken.
Na een stevig ontbijt nemen we afscheid van onze plaatselijke supporters.
Onze eerste gezamenlijke fietsdag start van uit Dong Hoi gelegen in de provincie Quang Binh aan de noord centrale kust van Vietnam.
In Xuan Hoa steken we de magische grens van de DMZ (gedemilitariseerde zone) over.
Of te wel de scheidingslijn tussen noord en zuid Viëtnam.
Deze zone komt voort uit de akkoorden van Geneve uit 1954 om de Democratische Republiek Vietnam in 2 helften te verdelen tot dat er een politieke oplossing werd gevonden dmv verkiezingen.
Na een regenachtige dag stranden we in de late namiddag doorweekt aan in Dong Ha.
Dond. 27 dec 2012 :
Dong Ha - Quang Tri - Huong Dien – Hue : 73 km
Na 2 dagen fietsen over de ‘slechte’ kustweg met vele wegwerkzaamheden zien onze fietsen er al behoorlijk smerig uit.
Een vriendelijke mevrouw bied ons een gratis wasbeurt aan.
Voor de fietsen wel te verstaan.
Na lang aandringen neemt ze Dirk’s fooi aan.
Wat een mooi mens.
Dit doet ons een eerder opgedane niet al te prettige indruk enigszins vergeten.
Een vrachtwagen vol gepropt met honden, 6 rijen hoog, op weg naar het slachthuis doet onze maag draaien en keren.
S’avonds bereiken we Hue de prachtige oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam.
Volgens mijn informanten en reisgids een niet te versmaden stopplaats.
Bij de gevechten gedurende de Vietnam oorlog tussen de Amerikanen en het Zuid-Vietnamese leger enerzijds en het Noord-Vietnamese leger en de Vietcong anderzijds.
Is het keizerlijke paleis grotendeels vernietigd.
Dit paleis is een replica van de verboden stad in Peking, China.
Je kan er tevens een boottocht maken over de rivier die door de stad vloeit.
Vermits ons Dirkske en ik niet verliefd op elkaar zijn doen we niet mee aan bootje varen.
Maar doen we wat echte mannen doen na een dag fietsen.
Pinten drinken, klinken repareren en de vrouwen amputeren???!!
Vrij 28 dec 2012 :
Hue - Phu Bai - Thuy Phu - Bhu Loc - Thuon Lap An - Lang Co : 79 km
Na een goed ontbijt zij we er weer klaar voor.
Bij ons vertrek uit Hue worden we aangesproken door een heel vriendelijk man.
Hij trakteert ons op een frisdrank, en verteld heel fier dat hij familie heeft wonen in Gent.
Hij claimt dat hij een boeddhist is en verteld ronduit.
Hij wil een offer brengen en bidden voor een goede en veilig fietstocht.
Als we hem een fles wijn kopen zal hij deze aanwenden als offerande.
Stomme boer, soepkieken, malloot dat ik ben, ik laat me overdonderen door het gegeven van het moment……
……en laat me een veel te dure fles drank aftroggelen.
Nadien houden Dirk en ik een heel slecht gevoel over aan dit voorval en deze ontmoeting.
Gedurende de dag wanneer we mooie mensen ontmoeten geraken we uit ons slecht gevoel.
S’avonds bij een lekkere koffie, in ons stulpje aan de zee is het genieten geblazen.
Zat. 29 dec. 2012 :
Lang Co - Hai Van pass - Da Nang - Hoi An : 73 km
De uitdaging van de dag en de eerste test voor Dirk zijn conditie is de beklimming van de Hai-Van-Pass of Wolken-pass.
Deze mooie pass dankt zijn naam aan het feit dat hij dikwijls omhuld is door wolken.
Hij vormt tevens de natuurlijke grens tussen noord en zuid Vietnam.
De 10 km lange beklimming start op zee niveau en bereikt zijn hoogste punt op 496 meter.
Met 2 vingers in de neus bereiken we de top en genieten we van een gigantisch uitzicht over de Zuid Chinese zee.
Dirk wint weliswaar met een voorsprong van 30 minuten deze eerste berg etappe.
Niet voor niets dat zijn bijnaam in het wielermilieu “Dirk de kannibaal” is.
Opmerkelijk is dat we bij het oversteken van de pass plots het slechte weer van de afgelopen tijd achter ons laten.
En aan de andere kant van ‘the mountain range’ (gebergte) verwelkomd worden door de zon met al zijn warmte en positieve energie.
Tot 2005 was de Hai-Van-Pass de enigste weg die Hoi An met Da Nang verbond en visa versa.
Het verkeer gaat nu via de 6.3 km lange Hai-Van-Tunnel.
Brommers en fietsers zijn niet toe gelaten.
Na 4 dagen fietsen zijn we toe aan welverdiende rustdag.
We gaan lekker uitwaaien en genieten in het rustige badplaatsje van Hoi An.
Onze ‘kannibaal’ moet dringend gaan rusten want dat is er de laatste weken van het jaar niet van gekomen.
Petje af Dirk voor wat je allemaal presteert.
Ik weet dat je dit weer heel bescheiden weg wimpelt.
Ma 31 dec. 2012
Hoi An - Nam Phuic - Dong Phu - Than An - Ga Nha Tren - Kham Duc : 120 km
Oudejaarsdag, goed uitgerust en met een broek vol van goesting springen we in alle vroegte op ons véloke.
De langste fietsdag tot nog toe staat op het menu.
Hoi An – Kham Duc : 120 km.
De eerste 90 km gaan lichtjes op en af, het fietst vrij vlot.
Het is genieten van de kleine wegen de prachtige natuur en de mooie mensen.
Eindelijk weg van de grote drukke kustweg.
De laatste 30 km naar Kham Duc toe wordt het heel pittig fietsen.
Klimmen en dalen tegen 10% volgen dan weer in een traag (berg op) en dan weer in een snel tempo (berg af) elkaar op.
Het in den donkere fietsen en de laatste beklimming zijn er teveel aan.
Na 10 uur zadel zitten bereiken we het Be Chau Chiang hotel in Kham Duc.
We worden er heel vriendelijk door heel schoon volk ontvangen.
Het is een goede plaats om terecht te komen om oudejaarsavond ‘te vieren’.
Laat het smaken jongens en schol op het nieuwe jaar.
Moe maar voldaan kruipen we rond 23.00 uur onder de lakens……
……nieuwjaarsdag belooft een zware fietsdag te worden.
Ter informatie :
Wat weten we over Kham Duc?
Gedurende de Vietnam oorlog, eind ’68 tem de twee helft van ’69 was deze plaats het decor voor een bloedig strijdtoneel.
Het is tevens ook de plaats voor gouddelvers.
Van hieruit naar de nabij gelegen grens met Laos kan je je beter niet wagen.
Pottenkijkers worden er omgetoverd tot een zeef door schietgrage cowboys die hun blinkende schat verdedigen.
Mocht je toch de held willen uithangen en kennis willen maken met deze cowboys.
Steek dan voor alle zekerheid je gouden tanden in je binnen zak???!!!
Di 1 jan. 2013 : een heel gelukkig Nieuwjaar iedereen.
Kham Duc - Dak Ru - Dak - Dru Dok - Dak Glei : 73 km
We beginnen 2013 waarmee we in 2012 gestopt zijn, fietsen, fietsen en nog eens fietsen.
Eindeloos onderweg zijn, wegdromen en genieten van de vrijheid en het goede fietsers leven.
De uitdaging van de dag start in Kham Duc op een hoogte van om en bij de 380 m.
Het eindpunt is het 73 km verder gelegen Dak Glei op 680 m.
Tussen begin en eindpunt wordt een hoogte van 1200 m bereikt, met heel veel klimmen en dalen aan 10%.
Voor de fietsers die dit traject nog willen fietsen maak jullie geen zorgen.
Als ik de top bereik met een prothese dan geraken jullie ook boven met 2 benen.
Gedurende de dag kruisen we het pad van een fietsend koppel.
Hij is van Australische afkomst en zij is een Duitse fraulein.
Geike laat op ons beiden een heel diepe indruk na.
Deze jonge vrouw blaakt van de energie en zelfvertrouwen, ze straalt als straaljager.
Ze heeft de halve wereld al op haar eentje rond gefietst.
Wanneer ze vorig jaar in de winter (onze zomer) de woestijn van Australië doorkruist op haar mountain bikeske.
Leert ze in het midden van de woestijn een kangoeroe kennen ik bedoel een Aussie (een inwoner van Australië).
Ze worden smoor verliefd op elkaar.
Hij neemt een jaar verlof en volgt haar in het spoor.
Ze zijn onderweg van Thailand – Cambodja – Laos – Viëtnam – China – Mongolië.
Hij is geen fietser, dat zie je.
Hij is in gepakt als een kangoeroe,
gekleed als een Noordpool reiziger,
maar de liefde doet hem,
haar billen achter na fietsen.
S’avonds in een gezellig restaurantje bij het nuttigen van ons Nieuwjaarsmaaltijd.
Stellen we vast dat we de afgelopen 2 dagen 193 km en 18 uur in het zadel hebben gezeten.
20 jaar geleden zaten we met oud – en Nieuwjaar nog 18 uur pinten te drinken.
Het is verbazingwekkend hoe een mens veranderd en evalueert doorheen zijn leven. Tenminste als je daar voor openstaat.
Woe 2 jan. 2013 :
Dak Glei - Dak Wak - Dak Sut - Plei Kan - Thon 3 - Dak To : 76 km
We genieten van een prachtige fietsdag door de ‘Central Highlands’ (Centrale Massief)
Het is fietsen over het plateau van Dak Glei naar Dak To.
Het heuvelachtige landschap golft tussen de 600 m en de 750 m.
De natuur en de mensen zijn op zijn best.
Dak To staat bekend in de geschiedenis boekskes als de ‘the border battles’ (grens gevechten).
Hier werd midden ’67 één van de hardste en bloedigste gevechten geleverd uit de Vietnam oorlog.
Een gedenkplaats is het enigste wat nog doet herinneren aan deze gruwelijke periode in deze nu oh zo vredige plaats.
Do 3 jan. 2013 :
Dak To - Dak Ha - Plei Tum - Kon Tum - Phu Hoa – Pleiku : 91 km
Gezapig glooit het landschap verder over het plateau van de ‘Central Highlands’ .
Onze fietskannibaal voelt zich ondertussen al heel goed thuis in Vietnam en zijn conditie wordt met de dag beter.
Gedreven en bezeten als hij is bouwt hij gedurende de dag trainingen in en trekt hij het tempo drastisch omhoog.
Ik moet echter passen, geen nood……
…… ik fluit wat op de passerende meisjes en maak hiermee andere mensen heel gelukkig en blij.
We passeren Kon Tum de hoofdplaats van de provincie Kon Tum.
Gelegen aan de grens met Laos en Combodja.
Het is de thuishaven van de Bahnar een etnische minderheidsgroep.
In hun taal betekend Kon = dorp , en Tum = poel.
In het Hechtels is dit niet meer als een dorp gelegen in een poel.
Ik voel me onmiddellijk verwant met deze Bahnar???
Wij hebben namelijk in Hechtel ook een poel, het ‘kattenpoelke’ gelegen in het gehucht ‘Den Brand’.
‘Den Brand’ is dan weer gelegen in de duinen in een bosrijk gebied aan het militaire domein.
Het ‘kattenpoelke’ was voor vele generaties ‘the plays to be’ om kattenkwaad uit te steken, om te genieten van de natuur, om te sporten, om te……
……ik geniet er nog van als ik er aan terug denk.
Het ‘kattenpoelke’ leende zich tot van alles en nog wat…….
Het was de trefplaats voor jongens en meisjes om het andere geslacht te ontdekken of hetzelfde geslacht.
Waar is de tijd naartoe van het ‘kattenpoelke’……
Daarom voel ik me goed bij mijn vrienden de Bahnar, we verbroederen………
………en genieten van de goede dingens des levens.
Pleiku de hoofdplaats van de provincie Gia Lai.
De thuis haven van de Banhar, Jarai en Kinh etnische minderheden.
Onverwachts wordt het ook onze thuishaven voor verschillende dagen.
Dirk wordt geveld en ligt dagen in bed ziek te zijn.
Zijn achterpoort wordt zwaar op de proef gesteld.
De Amerikanen zouden gedurende de Vietnam oorlog jaloers geweest zijn op Dirk zijn salvo’s die hij afvuurt op de wc pot.
Sorry vriend ik wil je zeker niet uitlachen, ik wil de mensen alleen maar laten voelen hoe erg het met je gesteld is.
Het noodlot slaat ook bij mij toe.
Er ontwikkeld zich een ontsteking aan mijn prothese been.
Geen nood we maken er een deugd van, door te rusten en de blog bij te werken.
Zo zie je maar weer, alles heeft zo zijn reden als je je er maar bewust van bent.
Di 8 jan. 2013 :
Mijn goede vriend Ronny wordt vandaag 50 jaar.
Een heel gelukkige, fijne dag maat.
Sinds ons 16de delen we lief en leed al.
S’avonds nemen we definitief de beslissing dat we de laatste dagen van Dirk’s verblijf in Vietnam, in Pleiku zullen slijten en niet meer verder fietsen.
Dirk zijn vermoeidheid en mijn ontsteking doen ons deze beslissing nemen.
Wo 9 jan. 2013 :
“Goede morgen buurman”, in alle vroegte galmen deze woorden van op het naastgelegen balkon mijn kamer binnen.
Ik jump uit het bed, hinkel pinkel op één been naar mijn balkon en zie Dirk met glinsterende ogen en een brede smile op de mond genieten van de opkomende zon.
“Je hebt er zin zo te horen” zeg ik hem.
Hij lacht en hij glundert.
“Jij wilt gaan fietsen” zeg ik hem.
Hij lacht en gij glundert nog harder.
“Willen we het doen, willen we gaan fietsen”
Als 2 gelukkige jongens herzien we onze eerder genomen beslissing en springen de fiets op.
Pleiku - Chu Se - Ea Drang : 103 km
We nemen afscheid van de mensen die het ons de afgelopen dagen comfortabel hebben gemaakt.
De eerste 10 km is het weer wennen.
De spieren kraken en piepen, het stijgt en daalt zoals het daalt en stijgt.
Ondanks dat de daarop volgende 65 km mondjesmaat dalen is, moet ik de zeilen serieus bij zetten.
Op een gegeven moment ontvang ik een sms van Dirk “Ben je in een ander land aan het fietsen?”.
Bijna een halve uur zit hij al op een terrasje naast de kant van de weg met een fristi in de handen op me te wachten.
Wat hij niet weet maar wat ik wel weet is het volgende :
Ik denk bij mezelf, al die jaren dat ik voor je gewerkt heb, heb je met mijn voeten gerammeld.
Nu rammel ik jou met de voeten door op me te laten wachten.
Dit had je nog te goed van me!!!
Nee nee paps (?) dit is een flauw graptje, ik kan je gewoonweg niet volgen.
Je doet je bijnaam ‘de kannibaal’ alle eer aan.
Ik ben blij dat ik geen vrouw ben anders had je me allang op gegeten, hahaha.
Zoals iedere dag genieten we deze dag ook weer van de kinderen.
Heel uitbundig staan ze naast de kant van de weg te roepen en te zwaaien.
Hello hello,
goodby goodby,
Wath is your name?
Do 10 jan. 2013 :
Ea Drang - Buon Ho - Buon Ma Thuot : 77 km
Onze laatste fietsdag samen!!!!
We genieten ten volle van het heuvelend landschap.
De laatste 28 km gooit Dirk serieus de remmen los en laat zich gaan in de afdaling.
Wanneer ik in het hotel arriveer, wacht Dirk me fris gedoucht op.
Ik ben blij dat ik van Eva kan afstappen.
Ze heeft mijn billen zwaar op de proef gesteld.
Na bijna 23.000 km trouwe dienst heeft haar hoofddeksel er de brui aan gegeven.
Mijn Brooks zadel heeft namelijk de pijp aan Maarten gegeven.
Geen nood ik mag voor de komende dagen Dirk zijn zadel gebruiken, tot mijn nieuwe zadel toe is gekomen in Vietnam.
Een telefoontje en een mailtje naar Eric Schuiyt van de vankantiefietser
en het probleem is opgelost www.vakantiefietser.nl
Dezelfde dag wordt het zadel nog opgestuurd naar Vietnam.
Ik zal het binnen een dag of vijf kunnen afhalen in Da lat in een hotel waar ik tegen die tijd ga logeren.
Beste Eric en Lieven voor de zoveelste keer weer bedankt voor jullie goede service.
Bedankt voor de fikse korting op het zadel en het versturen ervan.
Ik ga de korting gebruiken voor de mensen die het kunnen gebruiken hier in Vietnam.
Dit heb ik trouwens gaande weg al gedaan.
Er zijn hier vele mensen met een handicap ten gevolge van de Vietnam oorlog.
Buon Ma Thuot is de hoofdplaats van de Dak Lak provincie.
De provincie en regio van de koffie teelt.
Al 20 jaar lang woont er een eerder ontmoette Spanjaard.
Hij verbouwd er koffie bonen en verkoopt ze aan Nescafé, Starbucks en andere grote merken.
Volgens hem is Vietnam het 2de grootste koffie producerend land na Brazilië.
Het land is in al die tijd serieus veranderd en geëvolueerd.
Dat blijkt ook uit de verhalen van andere reizigers die in 2007 nog een onderkomen voor de nacht werd geweigerd in de plaatsen waar het nu normaal is dat er buitenlanders logeren.
Na al die tijd dat we door Vietnam fietsen stellen we vast dat er heel veel jongen mensen het land draaiende houden.
Niet voor niets is twee derde van de bevolking jonger dan 35 jaar.
Vrij 10 jan. 2013 :
Ik neem afscheid van een heel bijzonder man.
Een man met een heel groot hart.
Een man die weet wat hij wil en zijn naasten lief heeft.
Dirk ik zag je mentaal leeg toekomen in Vietnam.
Ik zie je als een innerlijke rijk mens vertrekken.
Ik voel me bevoorrecht dat je mijn pad hebt gekruist doorheen mijn zoektocht naar mezelf.
Veel heb ik van je geleerd de afgelopen 18 dagen en draag je verder mee op mijn fietstocht doorheen de wereld.
Dank u vriend,
ik kijk uit naar een eventuele volgende fietstocht.
Zorg goed voor jezelf.
Het geheim van geluk is innerlijke vrijheid;
het geheim van innerlijke vrijheid is moed.
