Reisverhaal «Viëtnam, good morning (1)»
Start-to-Cycle - Deel 14 - Viëtnam
|
Vietnam
|
3 Reacties
27 November 2012
-
Laatste Aanpassing 26 Januari 2013
Good morning Viëtnam!!!!
Deel 1 :
Hanoi - Ha Long Bay - Cat Ba - Hanoi (per bus)
Hanoi - Dong Hoi : 715 km
Korte toelichting :
Viëtnam is gelegen in zuid- oost Azië.
Het grenst in het noorden aan China,
in het noord-oosten en zuid-oosten aan heel veel water,
in het zuid-westen aan Cambodja,
in het noord-westen aan Laos.
In de 10de eeuw werd Viëtnam onafhankelijk na een overheersing van meer dan 1000 jaar door de Chinezen maar niet door den deze.
In de 19de eeuw koloniseerde de Fransen zowel Viëtnam als Laos en Cambodja.
In 1946 verlieten de Fransen Viëtnam en werd het land op gedeeld in het communistische noorden en het anti-communistische zuiden.
De 2 helften bekampten elkaar gedurende de Viëtnam oorlog van 1957 – 1975.
Het noorden won deze oorlog en sinds de hereniging in 1976 is Vietnam een socialistische volksrepubliek.
Hanoi gelegen in het noorden is de hoofdstad en heeft een 6,5 miljoen inwoners.
Ho Chi Minh city (ex-Saigon) is de grootste stad met 7,5 miljoen inwoners en is gelegen in het zuiden.
Viêtnam telt 91.500.000 en een scheet inwoners.
Het is daarmee het 13de druk bevolkste land in de wereld.
De toeristische trekpleisters bij uitstek zijn :
Sapa : bergen, rijstvelden en ethnische minderheden.
Halong Bay : meer dan 1000 kalkstenen eilandjes die uit het water rijzen, Cat Ba is het meest bekende eiland.
Hanoi : parken, boulevards, meren, Old Quarter, lekker eten en veel te veel brommers.
Hoi An : geeft je het gevoel van 17de eeuws plaatsje.
Hue : oude hoofdstad van Viëtnam waar veel te ontdekken valt.
Da Nang : één van de 6 werelds mooiste stranden.
Nha Trang : Vietnam’s meest atractieve badplaats met prachtige stranden omringd door bergen.
Da Lat : gelegen op 1500 m, prachtige bloementuinen en watervallen.
Mui Ne – Phan Thiet : prachtige stranden en en resorts.
Ho Chi Minh City : als je van drukte houd en Cu Chi tunnels van uit de oorlog wil bezoeken.
Mekong Delta : ontdek het zuiden op de vele rivieren, Cai Be met zijn drijvende markten, beklim Sam Mountain en geniet van de prachtige uitzichten.
Er valt nog veel meer te ontdekken en dat ga ik per fiets doen.
Wat vooraf ging :
Na 3 maanden genoten te hebben van familie, vrienden, bier en frieten.
Heb ik genoeg van het veel te drukke leven in België en vlieg naar Viëtnam.
Vietnam specialisten Dre Goven uit Hechtel, Nicolas uit Roeselare, Walter Reynders uit Overpelt en Mark De Smedt uit Deurne voorzagen me van de nodige reisinformatie.
Dank u wel vrienden het maakt me het reizen een heel stuk makkelijker.
Ik mocht donaties ontvangen voor mijn projecten van “Handicap International” en “Leven en Liefde” (zie blog “mijn pagina’s/donaties”).
Met dank aan de donateurs waaronder de 51 club van Peer.
Ik kreeg ook persoonlijke financiële steun van vrienden en familie.
Dank u wel geule weldoeners.
Mijn opticien Johan Husson uit Peer deed me een mooi cadeau.
Johan herstelde mijn bril en voorzag hem van 2 nieuwe glazen als persoonlijke sponsoring.
Johan mijn dank is groot, als ook uw hart.
Eva is ondertussen hersteld van haar kwaaltjes.
De Rohloff-naaf van mijn Santos Travelmaster trapte door in 6 van de 14 versnellingen.
Dit euvel liet zich gevoelen na 15.000 km fietsen.
6400 km diende ik nog verder te fietsen.
Voordat ik mijn Eva naar Eric van de vakantiefietser in Amsterdam (www.vakantiefietser.nl) kon brengen.
Een deskundig onderhoud en een herstelling genazen haar.
Eric en medewerkers wederom bedankt voor jullie goede service.
Het was fijn om jullie terug te zien na 17 maanden van wereld fietsen.
Na 21.400 km is voor mij de Rohloff-naaf en de riem nog steeds de beste keuze die ik heb gemaakt bij de aankoop van mijn Santos Travelmaster alias Eva.
Het vervolg :
Maandag 26 november is het eindelijk zover.
Op de luchthaven van Zaventem word ik uit gewuifd door mijn zus Nicole, schoonbroer Eddy en Carine die ik graag zie????!!!!
De wilde boerenstaking kan zelfs mijn vertrek niet beletten.
Om 15.00 uur vlieg ik met Qantas Airways met een one-way ticket naar Hanoi, Vietnam.
Een enkel ticket geboekt bij Joker in Hasselt koste me ongeveer 640 euro.
Hiervoor mag ik 23 kg + 7 kg aan bagage meenemen.
Kreeg ik 10 kg gratis voor de fiets en koste de extra kilo’s 14 dollar als ik online betaal.
Meisjes van Joker bedankt voor jullie goede en vriendelijke service.
Het is altijd weer een plezier om jullie terug te zien.
Op dinsdag 27 november 14.00 uur plaatselijke tijd zet ik voet aan bodem op de internationale luchthaven van Hanoi (Noibai), Viëtnam.
Na een strenge controle van de des betreffende douane beambte krijg ik het gevoel dat ik in communistische tijdperk stap.
Argwanend en nauw lettend controleert hij mijn 3 maanden Multi entry visum dat ik aangevraagd heb op de ambassade in België.
Even ter info voor reizigers :
Een visum kan ook op de luchthaven bekomen.
Let dan wel op, je moet wel in het bezit zijn van een “Letter of Approval”
De info hier omtrent, waar en hoe je deze kan bekomen vind je op volgende site
www.brotherlouis.nl
Deze man legt ook heel goed uit waar je de grens kan oversteken in heel zuid oost Azië.
Alsook waar je aan moet voldoen voor de visums van Vietnam, Cambodja, Thailand en nog veel meer.
Een visum aanvragen kan ook bij de visumcentrale zowel voor Belgen, Nederlanders als Duitsers.
Het vervolg :
Aangekomen in de aankomst hal met 35 kg aan bagage en een fiets in een buitenmaatse doos.
Ga ik opzoek naar de taxi driver die me komt op pikken.
In het An Hung Hotel gelegen in het Old Quarter van Hanoi word ik op gewacht en verwelkomd door mijn vriend Stany???!!!
Het is een fijn weerzien na zijn bezoek van afgelopen mei in Kathamandu, Nepal.
Stany is overgevlogen vanuit Bali om samen met mij zijn 50ste verjaardag te vieren op 8 december in Hanoi, Viëtnam.
Bloemen, kussen en taartjes zijn nog steeds welkom en af te leveren bij hem of mij.
De eerste indruk van Hanoi is overweldigend.
Zoveel brommers heb ik nog nooit samen gezien.
Je moet je teennagels afknippen voor je deze stad betreed want ze worden gewoon van je tenen af gereden.
VIDEO HA NOI 29 NOV. 1 DEC 00007
Limburg in België, Izmir in Turkije, Thessaloniki in Griekenland , Dubai in de Verenigde Emiraten, Colombo in Sri Lanka, Delhi in India en Kathmandu in Nepal
zijn indrukwekkend en druk om te ervaren.
Maar Hanoi in Viêtnam is een nog een maatje extra.
De eerste avond van ons samenzijn gaan Stany en ik een Vodka looza en Gin tonic achter de kiezen slaan.
Als de flessen leeg zijn is het hoog tijd om onze beddenbak bak op te zoeken, tenminste als we hem nog vinden.
Na enkele dagen gewoon worden aan het verkeer is het best wel leuk om in deze drukke stad met zijn smalle straatjes, 1000de winkeltjes, parken, meren en mooi vrouwelijk volk te vertoeven.
We vinden er zelfs een Belgisch restaurant “Le Petit Bruxelles” in de 10 Alley 27 Xuan Dieu.
Twee keer gaan we er een overheerlijke tournedos met frieten en kroketten verorberen.
We spoelen dit alles weg met een lekkere trappist een blauwe van Chimay
Het is het bier waarvan je begint te lachen en zin krijgt om de meisjes op de billen te kletsen (slaan).
Nog nooit heb ik zo’n last gehad van een jetlag.
Dit manifesteert zich door midden in de nacht wakker te schieten en niet meer te kunnen slapen.
Het kost me 14 dagen voor dat ik er weer den ouwe grijsaard uit Hechtel ben.
Na enkele dagen in de drukte van Hanoi vertoeft te hebben is het tijd geworden om op vakantie te gaan.
We gaan een uitstapje maken naar Halong Bay en Cat Ba eiland.
In de vroege ochtend van maandag 3 december zetten we koers naar Halong Bay met het busje van de plaatselijke Lijn voor de prijs van 10 dollar.
Een mede reiziger een Hels Angels uit Rusland ontfermd zich over mijn vriend Stany.
Hij voorziet mijn vriend gedurende de reis van spijs, drank, sex, drugs, rock en roll.
Ondertussen houd ik me bezig met zijn vriendin en vertel haar verhaaltjes tot ze in slaap valt.
Het is lachen geblazen we vertoeven in goed gezelschap.
Ha Long Bay situeert zich in het noorden van Viëtnam in de Golf van Tonkin aan de grens met China.
Wie in het scheppingsverhaal gelooft komt hier meer dan voldoende aan zijn trekken.
God heeft hier over een kustlijn van 120 km bijna 2000 kalkstenen eilandjes in de oceaan neer gezet.
Nee ik heb ze niet geteld, maar een smsje naar Jezuke leert me dat het precieze aantal op 1969 neerkomt.
Het is een werkelijke streling voor het oog en als je er 2 hebt voor beide ogen.
Deze area behoort tevens tot het UNESCO wereld erfgoed.
Net zoals ons eigenste Brugge en mijn dorp Hechtel in de stille kempen op de groene heide in het verre Limburg.
Om de natuurpracht van Ha Long Bay te bewonderen boeken we een 2 daagse tour op woensdag 5 december.
We krijgen de garantie dat Stany zonder problemen aan boord kan.
Dat alle deuren op de cruise 1 m breed zijn zodat hij er met de rolstoel door kan.
Stany is er niet gerust in en laat alles nogmaals dubbel checken.
Onder het mom “niet tevreden geld terug” jumpen we aan boord van onze luxe jacht.
Na dat ik onze Luxe cruiser aan een grondige inspectie onderwerp stel ik vast dat hij niet toegankelijk is voor Stany.
Na veel heibel van de kant van de bemanning wordt word Stany aan boord gehezen en gaat zelf op controle uit.
Het verdict luidt :
Niet toegankelijk en niet aangepast voor mensen in een rolstoel.
We besluiten terug te keren naar het vaste land dit verloopt echter niet zonder slag of stoot.
Na veel gepalaver met de tour operator krijgen we een gedeelte van ons geld terug.
Vrijdag 7 december trakteert Stany op een privé cruise doorheen de wonderwereld van Halong Bay en Cat Ba eiland.
Drijvende visser dorpen, prachtige natuur, verse oesters met limoen, peper en lekker eten.
Wat is er nu mooier dan dit samen met je beste maat te mogen beleven.
Kan daar een orgasme met een vrouw tegenop???
Graptje……Carine???!!!
S’avonds zetten we alvast Stany’s verjaardig in met goed en mooi gezelschap van Sandra en Eric een Frans – Canadees koppel en met de Belgische vakantiefietsers André en Christine uit St. Niklaas.
Na 2 handen vol van lege wijn flessen zijn we het noorden kwijt en kruipen we met de staart tussen de benen in bed.
S’morgens word ik wakker in Stany’s armen en kus hem een gelukkige verjaardag of was dit een droom.
In ieder geval een heel gelukkige 50ste verjaardag vriend.
Wat zou mijn leven geweest zijn zonder dat we elkaar gekend zouden hebben.
Dinsdag 11 december mijn speel kamaraadje vliegt terug naar zijn heimat in Bali en laat me verweest, eenzaam en alleen achter in de metropol van Hanoi.
Vriend dank voor uw komst en het samenzijn.
Het was weer een te gekke tijd die we beleefd hebben.
Ik kijk al uit naar een nieuwe ontmoeting in Cambodja, Laos, Thailand of Nieuw-Zeeland.
Het gaat je goed in het verre Indonesië.
Nog 1 jaar fietsen en ik kom je aldaar verrassen.
Donderdag 13 december ga ik van start met mijn ontdekkingstocht doorheen Viëtnam.
Eva en ik hebben er zin in want afgelopen 14 dagen stond ze opgeborgen in een donker kamertje van het hotel.
Ik heb besloten om door de bergen via de Ho Chi Minh Highway van het noorden naar het zuiden te fietsen.
Deze weg doorheen de bergen is veel minder druk dan de kustweg die vol van vrachtverkeer, auto’s en brommers zit.
Do 13 dec : Ha Noi - Ha Dong - Xuan Mai - Luong Son - Hoa Binh – 60 km
Twee dagen na Stany’s vertrek ben ik er klaar voor om aan mijn Viëtnam avontuur te beginnen.
Ik neem afscheid van Mrs. Linh en haar staf.
Al die tijd hebben deze mensen ons in de watten gelegd.
Al het mogelijke in het werk gesteld om het ons zo comfortabel als mogelijk te maken in het An Hung Hotel en ons doen thuis voelen in Hanoi.
Ik vat het plan op om me per taxi buiten de drukte van Hanoi te laten brengen voor de prijs van nog geen 10 dollar.
14 km verder en 2 uur later is het dan zover.
Ik laat me afzetten in Ha Dong, smeer me de kuiten in met tijger balsem.
Brul een kreet van genoegdoening en bespring mijn Eva.
Gedurende de dag leer ik iemand kennen die me waarschuwt voor de corruptie van zijn landgenoten.
Hij weet me te vertellen dat zelfs Vietnamese elkaar oplichten, dat in het noorden de goederiken leven en in het zuiden de slechteriken.
Dit is spek voor mijne bek om het tegendeel te ervaren.
Gaandeweg door mijn reizen heen heb ik geleerd en ervaren.
Als je mensen op een positieve manier benaderd en behandeld dat je positieve tijd terug mag ontvangen.
Vrij 14 dec : Hoa Binh -Cao Phong - Muong Khen - Lac Village - Mai Chau - 75 km
De rust, de bergen, prachtige natuur, rijstvelden en de vriendelijke mensen doen me al vlug de drukte van Hanoi vergeten.
Na 3 maanden van weinig fietsen kraakt en piept mijn ouwe lijf bij het beklimmen van de eerste hellingen en bergen.
Onderweg steekt me een jonge Taiwannees voorbij, hij doet me stoppen om een babbeltje te slaan.
Hij is onderweg naar Laos, hij fietst met een heel summiere landkaart.
Heel fier toont hij me op zijn wegenkaart waar hij de grens gaat oversteken.
Ik check even op mijn kaart of hij bij deze de grensovergang wel over kan oversteken naar Laos.
Ik moet hem echter teleur stellen.
We bespreken het alternatief, de man is zo blij als een kleinkind met de ingewonnen informatie.
Dit kost hem niet alleen vele nodeloze kilometers maar ook enkele dagen fietsen.
Als dank krijg ik van mijn nieuwe vriend een uitnodiging om bij hem in Taiwan te komen logeren.
Ik stem toe onder één voorwaarde dat hij me voorstelt aan zijn zus.
Dit grapje snapt hij echter niet.
In de late namiddag kom ik toe in de prachtige vallei van Mai Chau.
In deze vallei wonen de etnische Witte Thai stam.
Van hoog uit de bergen heb je een onbeschrijflijk mooi zicht op dit plaatsje.
Ik besluit om hier een dagje te lanterfanten en te genieten van het goede leven.
In het naburige Ban Lac kan je voor een appel en ei logeren in paalwoningen bij de plaatselijke bevolking.
Zon 16 dec : Mai Chau - V. Mong - Nong Cong - Lung Niem - Ban Cong - Canh Nang –
62 km
In alle vroegte bij het kraaien van de haan en voor dat de kippen hun eerste ei hebben gelegd vang ik mijn fietsdag aan.
Ik passeer een dorpje waar men chopsticks maakt uit bamboe.
Moeder chopsticks zijn de houten stokjes om met te eten.
Een dorpje verder verkoopt men motor zagen.
Er is zelfs een slachter, ongelooflijk als je het vlees hier op een houten tafel in de zon ziet liggen.
Als je in een restaurant op een menu kaart kijkt verkoopt men een aantal soorten van vlees.
Je kan er gerechten eten met kip, buffel, eend, varken en vlees.
Bij vlees heb ik me al een aantal keren de vraag gesteld, welk vlees?
Ik had een vermoeden maar gaande weg bij het fietsen werd mijn vermoeden bekrachtigd.
Eén keer zag ik een hond op zijn rug liggen zonder huid, zonder pootjes en zonder binnen werk lag hij daar open gesneden.
Een andere keer hing er eentje aan de waslijn maar dan zonder onderdelen, alleen zijn hoofd hing nog aan zijn lijf.
Ik vermoed dat ik zelf al onbewust op onze trouwe viervoeter heb geknabbeld zonder dat ik het wist.
Hoe kan ik het dan weten?
Ik vermoed dat ik op een oude blacky aan het knagen was, ik heb hem van ellende moeten doorslikken er was geen doorkomen aan.
De laatste tijd begin ik ook zonder enige reden spontaan te blaffen of te hijgen als ik een loopse teefje zie.
Dit zijn voor mij allemaal tekens aan de wand dat er iets niet klopt.
Ik fiets verder door het Pu Luong nationaal park.
De prachtige natuur, de rust, het alleen fietsen, ik geniet ten volle van mijn bestaan als wereldfietsertje.
Op een gegeven moment kruis ik het pad van een fietser uit Spanje.
Hij waarschuwt me al lachend voor de slechte weg.
De weg is zelfs zo slecht dat je moet duwen vertelt hij me.
Ik denk bij mezelf het zal wel mee vallen.
De volgende 10 km stel ik echter vast dat ik meer aan het duwen dan aan het fietsen ben.
Eva ziet er gaande weg uit als een vuile smerige boerentrien, ze kan er niet mee lachen.
Ja sorry meiske mijn nieuwe fiets schoenen zitten ook volledig onder de modder.
Voor de prijs van 60 eurocent blinkt Eva s’avonds weer als nooit tervoren.
Ma 17 dec : Canh Nang - Lang Triu - X.Dal - Cam Thuy - Cam Ram Ngoc Lac –
53 km
Wanneer ik s’morgens vertrek uit het guesthouse zie ik 2 vrouwen de witte lakens met de hand wassen.
Dit doet me wederom beseffen hoe bevoorrecht en rijk we in het westen leven.
We hebben alles wat ons hart verlangd,
we kunnen ons alles permitteren wat we willen,
we eten en drinken wat we graag hebben,
we gaan en staan waar we willen,
en toch klagen en zagen we altijd.
Reizen verrijkt een mens en doet me beseffen dat ik heel dankbaar mag zijn om in Limburg te zijn geboren.
Ik dank onze Lieve Heer dat hij mijn ziel bij mijn vader en moeder heeft laten terecht komen.
Ik heb een goede keuze gemaakt om via de Ho Chi Minh Highway door de bergen naar het zuiden te fietsen.
Elke meter die ik fiets geniet ik van alles wat me weer te beurt valt.
Di 18 dec : Ngoc Lac - Kien Tho - Bai Thuong - Thong Nhat - Xuang Thuong –
Yen Cat – 55 km
In de late namiddag komt er een dreigende grijze wolkenmassa aanzetten.
Ik besluit er een korte fietsdag van te maken als de Jezuke de hemelsluizen open zet.
Want de volgende 50 a 100 km denk ik geen bed meer op de kop te kunnen tikken.
Woe 19 dec : Yen Cat - Dol 9 - Thai Hoa - Bo Liem - Tan Ky – 98 km
Enkele stevige klimmen van 10%, een natte dag en een prachtige natuur zijn de gegevens van het moment.
Do 20 dec : Tan Ky - Trang Tinh - Do luong - Nam Dan - Kim Lien – Vinh – 87 km
Ik vat het plan op om de bergen te verlaten en naar de kust te fietsen met als bestemming de witte zandstranden van Cau Lo 10 km van Vinh.
Gedurende de dag geniet ik van het platte landleven, vriendelijke mensen, mooie meisjes en…….???!!!
Wanneer ik in Do Luong arriveer valt me de bek open van verwondering.
In België maken we ons altijd wel druk over de vele werkzaamheden en de duur ervan.
In vergelijking met Viëtnam hebben we eigenlijk nog niet te klagen.
In een plaatselijke brasserie word ik uitgenodigd om plaats te nemen aan een tafeltje van 3 vrienden.
Eén van hen is een hooggeplaatste officier in het leger.
Op elke schouder draagt hij 4 sterren.
Mijn gevoel zegt me om niet bij het gezelschap te gaan zitten.
De strenge blik van het soldaatje doet me anders beslissen.
Als bezegeling van onze vriendschap word de wodka boven gehaald en moet er geklonken worden op dit heugelijk feit.
Wanneer ik hen probeer duidelijk te maken dat ik met de fiets ben.
Proberen ze me op hun beurt duidelijk te maken dat je mag drinken in Viëtnam als je met de fiets bent, grapjasjes!!!
Er is geen ontkomen aan, ad fundum gieten we gelijktijdig het goedje in het keelgat.
Heren, heel erg bedankt voor de borrel en de kennismaking maar nu ga ik iets eten.
Maak je geen zorgen jongetje het eten is al besteld.
In afwachting worden de glazen nog eens gevuld.
Maar, ik wil niet drinken ik ben met de fiets.
Tut tut jongetje ga je onze gastvrijheid beschamen???!!!
Borrel nr 2 verdwijnt in het strottenhoofd, hik ik voel ze al.
Eindelijk het eten is klaar.
Mijn vrienden drinkebroers willen eerst de fles ledigen en vullen het glas nog eens.
Ja maar ik heb echt genoeg ik ben met de fiets.
Tut tut jongetje ben je een man of niet?
Glas nr 3 doet me de oren flapperen, tenen krullen en het noorden verliezen.
Shit, ik heb nog 60 km voor de boeg en heb een stuk in mijne kraag.
De zon hoog in de blauwe hemel heeft er plezier in, en ik ook.
Kris kras zet ik mijn fietstocht verder.
Gedurende de dag word ik meermaals vergezeld door kinderen op de fiets.
“Hello” en “goodby” zijn de enigste Engelse woorden die ze kennen.
Wanneer ik hen een liedje probeer aan te leren liggen we allen dubbel van het lachen.
Het klinkt als volgt :
Hallo hallo hallo met de billen van Catho.
Za 22 dec : Vinh - Hong Linh - Nghen - Cay - Ha Tinh - Cam Xuyen - Ky Phong –
Ky Anh – 105 km
Na 1 rustdag houd ik het voor bekeken en fiets verder richting Dong Hoi.
De regen valt met bakken uit de hemel.
Zo 23 dec : Ky Ahn - Dai Hao - Ngang Pass - Quang Deo - Di Loc - Ba Don –
Hoan Lao - Dong Hoi – 105 km
Het is niet fijn fietsen in het gure regenweer langs de drukke kustweg.
Maar ik moet er doorheen ik wil Dirk ontvangen in het gemoedelijk badplaatsje Dong Hoi.
Dinsdag 25 december, kerstdag is op 2 vlakken een bijzondere dag.
1. Om dat het kerstmis is.
2. Om dat ik mijn werkgever en vriend Dirk Gorre (firma Epsilon – Bree) mag verwelkomen.
Waarom zeg ik werkgever en niet baas.
Baas klinkt heel autoritair.
Als werkgever heeft Dirk me bijna 14 jaar werk gegeven waarvoor ik mijn diensten in de plaats mocht stellen.
Net als Dirk is Epsilon een bijzonder gegeven.
Al die tijd heb ik er met hart en ziel mijn hobby kunnen beoefenen.
Epsilon is een familie van bijna 50 mensen.
Er wordt hard gewerkt en er vallen wel eens harde woorden.
Maar op vrijdag avond zitten we rond te tafel in de hal en drinken er gezamenlijk een lekker biertje.
Collega’s ik mis jullie schele zever.
Jos jij bent de enigste die altijd wel iets zinnigs weet te vertellen,hahaha.
Ik kijk er naar uit om jou, Claire, Walter en Josee terug te zien in Bali bij Stany.
Is het niet mooi dat je werkgever door de jaren heen ook nog je vriend wordt.
We hebben al die jaren lief en leed gedeeld.
Het was niet altijd roze geur en maneschijn maar het wederzijds respect is met de jaren gegroeid.
Vorig jaar met kerst en Nieuwjaar mocht ik Dirk begroeten in Dubai, Verenigde Emiraten.
1 jaar later gaan we voor bijna 3 weken samen door Viëtnam fietsen.
We kijken beiden heel erg uit naar dit gebeuren.
Het gaat een intuïtieve fietstocht met ons beiden door ons beiden worden.
Dirk en ik gaan samen fietsen van 25 december tem 11 januari.
Van 11 januari tem 1 februari is het de beurt aan 2 vriendinnen van de intuïtieve ontwikkeling Renilde en Mia.
Je bent nooit alleen als je samen bent met jezelf.
