Reisverhaal «Oost-Timor : De ongekende en ongerepte parel (1)»

Oost Timor | 6 Reacties 24 Juli 2014 - Laatste Aanpassing 25 Juli 2014

Oost-Timor/East-Timor/Timor-Leste :

De onbekende en ongerepte parel :

Wanneer ik als kleine jonge ‘man’ de wereld over schouwde op mijn wereldbol en terecht kwam in Oost-Timor had ik de wildste fantasieën.
Kannibalen zouden het land in hun greep hebben.
Iedere blanke man en vrouw zou in de pot belanden.
Voor het zover was werd hun bloed levend afgetapt en op gevangen.
Hun hoofd pronkte als decoratie naast dat van een tijger.
Het lichaam van de blanke overheerser werd met een ajuintje, gember en look aan gestoofd en goed doorbakken geserveerd aan de leden van de stam.

Hopelijk strookt dit niet met de werkelijkheid dezer dagen in Oost-Timor!!!

Goed te weten op voorhand is dat Oost-Timor een ex-kolonie van Portugal is.
Wanneer je meer wil te weten komen over de geschiedenis van Oost-Timor, scroll dan naar beneden, naar het einde van het verhaal.

Zondag 6 juli :

3 uur voor het vertrek stap ik de luchthaven van Darwin binnen.
De vlucht naar Dili vind plaats met Air North, de enigste maatschappij die deze vlucht verzorgd.
Ik heb het geweten, met een max. van 20 kg aan toegestane bagage betaal ik 175 AUS Dollar extra voor mijn 35 kg aan overgewicht.

Na een vlucht van 1.15 uur en 400 km verwijderd van Darwin zet ik voor de eerste keer in mijn leven voet op Oost-Timorese bodem.
 
 

Voorbereid met de nodige documenten zoals een doorvlucht ticket naar Bali en een bewijs van de bank dat ik voldoende deviezen heb om mijn verblijf van 30 dagen te financieren, stap ik naar het visumkantoor in de luchthaven.
Ik overhandig de desbetreffende ambtenaar mijn paspoort en 35 US Dollar.
Voor ik het goed en wel besef staat de nodige stempel om het land binnen te mogen in mijn paspoort.
Verbaasd kijk ik de ambtenaar aan, de man vraagt geeneens achter mijn papieren die je volgens de website van het ministerie van Oost-Timor nodig hebt om het land binnen te mogen.
Verdoeme al het geloop voor een bankgarantie en het kopen van een doorvlucht ticket zijn voor niets geweest.

In de luchthaven wordt ik opgewacht door Boni, de supervriendelijke gastheer van het Guesthouse Casa Pousada Do Sandalo in Santa Cruz.
Mijn verblijfplaats voor de komende dagen in Dili, de hoofdstad van Oost-Timor.

Dagen heb ik het internet afgeschuimd om een onderkomen te vinden in Dili.
Uiteindelijk kom ik terecht waar ik terecht moet komen om er de mensen te ontmoeten die ik moet ontmoeten om mijn fietstocht doorheen Oost-Timor te kunnen aanvangen.

Maandag 7 juli :

Boni, rijdt me de dag na mijn aankomst rond in de stad zodat ik me een simkaart en modem om te internetten kan aanschaffen.

Voor het aanvragen van het ‘social visa’ voor Indonesië heb je 1 pasfoto nodig van 3X4cm met rode achtergrond.
Een kopie van je paspoort en een brief van je sponsor, waar mijn vriend Stany voor gezorgd heeft.
Vriend, duizend maal dank voor je hulp.
Een kusje op musje staat er je te wachten na mijn aankomst in Bali.

In Casa Pousada Do Sandalo ontmoet ik een Portugese professor, Hugo genaamd.
Voor 2 redenen woont Hugo al 3 jaar in Oost-Timor.
Het is moeilijk om aan een job te geraken als leerkracht in Portugal.
Als studenten leider was Hugo nauw verbonden met Oost-Timor en daardoor ligt het land hem zeer nauw aan het hart.
Hugo is een zeer geletterd en wijs man, hij schrijft tevens voor een Portugese krant. 
 

Hugo weet zowat alles over de geschiedenis van het land, de bezienswaardigheden en de plaatsen die de moeiten waard zijn om te bezoeken.
In een paar dagen ben ik op de hoogte van het reilen en zeilen in Oost-Timor en weet meeteen hoe mijn fietstocht te plannen.

Wanneer mijn visum voor Indonesië in orde is zal ik van Dili naar Jaco Island fietsen, het meest oostelijke punt van Oost-Timor.
Hugo zorgt voor de nodige overnachtingsplaatsen in de Portugese leraars huizen op mijn weg naar Jaco Island, mijn bestemming.

Dinsdagmorgen 8 juli :

Stipt om 7.30 uur vat ik post aan de gesloten poort van de Indonesische ambassade.
Na het openen van de poorten, het verkrijgen van de nodige documenten, het invullen van deze documenten is het 3 dagen wachten voordat het visum klaar is.
Ik boek 2 extra nachten in het Guesthouse en wacht geduldig tot het visum klaar is.

In tussentijd maak ik enkele korte fietstochten en geniet van de ongelooflijk mooie natuur.

S’avonds koken Hugo en ik ons een diner in het Guesthouse en spoelen het door met een heerlijke Portugese wijn.

Het is met geen woorden te beschrijven wat hij allemaal voor mij doet om mijn verblijf en fietstocht zo aangenaam mogelijk te maken.
Dank u wel vriend.
Met heel veel plezier zal ik volgend jaar je gastheer in België zijn.

Vrijdag 11 juli 2014 :

Dili – Manatuto : 68 km

Het is eindelijk zover ik kan van start gaan.
Na 7 dagen op mijn lauweren gerust te hebben ben ik heel bij om weer in het zadel te kruipen.

De schoonheid langsheen de kust is met geen pen te beschrijven, het is genieten geblazen. 
 

S’avonds wordt ik als een ware koning ontvangen in het Portugese leerraarshuis van Manatuto door Martha en Paulo.Dear friends thanks a lot for the nice evening and your homestay.
Always welcome in Hechtel, Belgium.

 
Even verduidelijken : de Portugese overheid heeft een project lopende in verschillende dorpen doorheen Oost-Timor.
Dit houdt in dat Portugese leraars Oost-Timorese leraars opleidt om les te kunnen geven.

Zaterdag 12 juli 2014 :

Manatuto – Baucau : 64 km

Na de vroeg markt bezocht te hebben in Manatuto fiets ik weer een prachtige dag te gemoed.
De rit naar Baucau gaat door het binnenland langsheen prachtige bergen, landschappen en kleine dorpjes.
Ik voel me in mijn sas en geniet van een ongelooflijk mooi land met super vriendelijke mensen.
 

S’avonds in Baucau geniet ik voor de tweede avond oprij van de Portugese gastvrijheid.
De leraars aldaar koken een typisch Portugees gerecht, Bacalhau.
Bacalhau is gedroogde en gezouten vis verwerkt in deeg en gebakken in olie…..
……om de vingers af te likken.
Wijn, porto, een nagerecht en koffie ontbreken niet.
Ik maak weer een hoop nieuwe vrienden en weet waar naar toe te gaan wanneer ik nog eens naar Portugal fiets.
Shit man wat ben ik toch een ongelooflijke geluksvogel.

 
Diogo, Johanna, Mariana, Paulo, Miguel, Christian, Ricardo :
Amigos, muito obrigado por sua hospitalidade.
Há uma cama e uma refeição pronta para você quando você vem para a Bélgica.

Hilde, mocht het zijn dat ik een fout heb geschreven of een verkeerde zinsbouw heb gebruikt, vergeef het me dan.
Ik weet dat uw Portugees perfect is.
Het gaat je goed en tot op een volgend aperitief concert in Leuven.
Harteknuffel,
ludo

Zondag 13 juli 2014 :

Baccau – Com : 88 km

Als ik dacht dat de landschappen niet meer mooier konden zijn dan ik al had gezien, vergis ik me heel erg.
De weg naar Laga is onwaarschijnlijk mooi.

Aangekomen in Laga is het tijd om de hongerige, knorrende maag te vullen met de specialiteit van het dorp, vis en rijst in een kokosnootblad.
 
 

In Lautem besluit ik om niet naar het 30 km verder gelegen Lospalos aan de andere kant van de bergen te fietsen.
Ik probeer de mensen aldaar (Amy en haar vriend) te bereiken die me een onderkomen voor de nacht aanbieden maar kan ze niet bereiken.

Amy en haar vriend ken ik eigenlijk niet.
Wanneer ik in Darwin, Australië was heb ik hun vriendin Heather ontmoet.
Heather bracht me in contact met Amy en zij bood me een onderkomen voor de nacht aan als ik in de buurt van Lospalos zou zijn.
Het is toch ongelooflijk als je aan het reizen bent, je leert zoveel mensen kennen.
Iedereen is zo vriendelijk en gastvrij, wat is het leven toch mooi en eenvoudig als je het niet ingewikkeld maakt.

Het was vandaag een vrij vermoeiende fietsdag, de ganse dag was het klimmen en dalen geblazen.
Daarom besluit ik om naar Com te fietsen, het is maar 15 km van Lautem.
Ik ben de enige toerist in het dorp deze avond, het is te merken want de mensen schenken me de nodige aandacht.
Zou het misschien komen omdat ik een prothese heb, want ze bekijken me of ik een 8^ste wereldwonder ben.
Mijn reiservaring breekt al snel het ijs wanneer ik wat grappen en grollen met de kinderen uithaal……
……en vervolgens mijn favoriete goochel truck ten berden spreid door mijn prothese even weg te toveren.
Waardoor sommige van de omstaanders gewoon weg uitbarsten in een schaterlach of de hand voor de ogen houden of het typische Aziatische hoofdschudden starten gevolgd door het tttttt…… geluid.

Maandag 14 juli 2014 :

Com – Valu Beach (Jaco Island) : 85 km

Zo als gewoonlijk vertrek ik voor dag en dauw, het dorp slaapt nog, de snavel van de hanen zijn nog gesloten, zelfs de honden blaffen nog niet maar Eva en Ludo zijn er weer klaar voor.
 
 

 
Vandaag staat er me een super uitdaging te wachten.
Namelijk de laatste 8 km van Tutuala naar Valu Beach-Jaco Island, het wegdek is niet alleen in heel slechte staat maar de klimmen en afdalingen zijn ook nog eens heel steil.
Ik ben heel erg benieuwd wat er me te wachten staat.
 
 

Aangekomen in Tutuala om 16.00 uur besluit ik om nog naar Valu Beach-Jaco Island te fietsen, het heeft net 3 uren geregend waardoor het heel erg glad is.
Na de eerste steile glibberige afdaling is het afstappen en duwen geblazen.
Gelukkig krijg ik de hulp van 3 kinderen en 1 volwassenen die me de berg op helpen, je moet niet vragen hoe steil het is.
Na de klim is het weer dalen maar door dat het zo glad is en de weg bezaaid is met gaten en dikke stenen ben ik niet instaat om te fietsen.
Het kost me dan ook twee uur en half om de afstand van 8 km te overbruggen.
Het is al donker wanneer ik in het guesthouse toekom.

Ik besef, wanneer ik achter enkele dagen terug naar Tutuala keer het onmogelijk zal zijn dit al fietsend te doen, ik zal naar een oplossing moet zoeken.
Maar dat zijn zorgen voor dan en zoals het altijd al is geweest zal de oplossing zich wel aandienen.

Eerst ga ik genieten van de onwaarschijnlijke mooie natuur van Valu Beach en snorkelen op Jaco Island.
 
 

 
Nieuwe vrienden maken zoals Livia en Ricardo van Brazilië.
 
 

 Dineren met Naomie en Guy van Tasmanië.

 
Het worden 4 ongelooflijke dagen van rust, vakantie, ontspanning, snorkelen, mensen leren kennen, lekker eten en vergeten dat je nog verder moet fietsen.
Shit man wat ben ik toch een ongelooflijke gelukzak dat ik zo van het leven mag en kan genieten.

Eén van de jongens van het guesthouse bied me aan, om me de berg op te duwen wanneer ik terug naar Tutuala keer, maar dat wil ik niet, dit is onbegonnen werk.
Mensen bieden me een lift aan en uiteindelijk keer ik met Guy en Naomie terug naar Baucau in de jeep.
Dank u wel lieve vrienden, we zien elkaar terug in november wanneer ik jullie kom opzoeken in Tasmanië.
Alvast bedankt voor de kamer die jullie ter beschikking hebben op jullie boerderij in Cygnet.

 
Donderdag 17 juli 2014

In Baucau klop ik nog eens aan bij de Portugese leraars om te mogen overnachten en zie iedereen weer terug.
Een heerlijke barbecue en goed gezelschap maken mijn verblijf weer bijzonder.

De dag nadien krijg ik een lift terug naar Dili.
Waarom fiets ik niet terug naar Dili?
Ik heb deze weg eerder deze week al eens gefietst en hou er niet van om 2 keer dezelfde weg te fietsen.

Leef het leven dat je wil leven en niet het leven dat je ontzegt wordt om te niet te leven.

Fietsersinfo :

Dili - Merinato – Manatuto : 68 km
Manatuto - Lalela – Baucau : 64 km
Baucau - Lega - Laivai - Lautem – Com : 88 km
Com - Lautem - Bauro - Tutuala - Valu Jaco Island : 85 km

Een beetje geschiedenis :

*Geschat wordt dat de eerste mensen zich 40.000 tot 20.000 jaar voor Christus in Timor vestigeden van Australië kwamen.
*In de 14^e eeuw vestigen Tetun mensen zich op het eiland komende van Maleisië.
Tenun is 1 van de 32 plaatselijke talen die de locals spreken.
*Begin de jaren 1500 kwam een Portugese navigator en officier als eerste Europeaan toe op Oost-Timor.
*Halfweg de jaren 1500 bracht een Dominicaanse monnik het katholicisme naar Oeccusi, de huidige enclave van Oost-Timor..
*In 1642 trachten Portugese militairen de macht te breken van de koningen in Timor.
*In 1653 vestigden de Nederlanders zich in West-Timor.
*Rond 1815 eindigde de handel in Sandalwood en in plaats daarvan beginnen de Portugezen koffie te telen.
*In 1859 word er een verdrag ondertekend tussen Nederland en Portugal.
Waarbij de Portugezen zich Oost-Timor toe eigende en de Nederlanders West-Timor.
*Na de eerste wereldoorlog heeft Portugal te maken met een recessie waardoor de economie in Oost-Timor achter uitgaat.
*In de jaren 30 wordt de aandacht van Japan en Groot-Brittannië getrokken wanneer Portugal olie begint te ontginnen in zijn kolonie.
*In 1945 na de 2^de wereld oorlog wanneer de Japanners zich overgaven, bezet Australië Oost-Timor tot Portugal zijn voormalige kolonie terug opeist.
*Na de Portugese Anjerrevolutie in 1974 maakt de dictatuur plaats voor democratie in Portugal.
Het nieuwe regime kiest voor dekolonisatie van zijn voormalige kolonies in Afrika en Azië waartoe Oost-Timor ook hoort.
In dat zelfde jaar worden politieke partijen toegelaten in Oost-Timor.
*In 1975 roept de onafhankelijkheidspartij zich als winnaar uit waarna de onafhankelijkheid van Oost-Timor volgt.
Een week later in december valt Indonesië het land binnen, een bloedige strijd volgt waarbij Indonesië als winnaar uit de bus komt en Oost-Timor toe eigent.
*Decenia lang zijn er executies, martelingen en hongersnood in de voormalige Portugese kolonie.
*In 1975 bij een inval door Indonesiërs in het dorp Balibo werd niet alleen de bevolking vermoord maar ook 5 Australische journalisten.
Australië en Indonesië hebben 30 jaar lang deze moorden ontkend en de ware toedracht verzwegen.
*In 1991 vind het Bloedbad van Santa Cruz plaats.
Tijdens een vreedzame demonstratie openen Indonesische militairen het vuur waarbij 250 jongeren om het leven komen.
De daarop volgende dagen werden nog eens 200 jonge mensen vermoord op het politie kantoor en in het ziekenhuis.
Indonesië heeft het doden aantal altijd geminimaliseerd.
Na een onderzoek van onder andere Amny International kwam de waarheid aan het licht.

**Een versie verteld dat de Australische journalist Max Stahl het hele gebeuren gefilmd heeft.
Beseffende van het gevaar dat hierbij zelf zou lopen begroef hij net op tijd de film die hij maakte op het kerkhof van Santa Cruz.
Bij zijn gevangen name door Indonesische militairen werd zijn camera in beslag genomen.
Vervolgens werd hij de kop ingeslagen nadat ze de film niet konden vinden.
Zijn cameraploeg slaagde erin om het video materiaal naar Australië te smokkelen.
De Nederlands journalist Saskia Kouwenberg zorgde ervoor dat het materiaal niet in handen viel van de Australische autoriteiten want die speelde onder één hoedje met de Indonesiërs.
Getuigenissen zijn te zien in de documontaires :
-In Cold Blood
-The Massacre of East-Timor
*In 1999 werd er een referendum gehouden waarbij 78,5% van de bevolking voor onafhankelijkheid stemde.
Na de bekendmaking ervan richt het Indonesische leger en milities een ware ravage aan.
Ze trokken al plunderend, moordend, brandstichtend door de straten.
De VN evacueerde al hun personeel en liet de Timoresen aan hun lot over.
Later op het jaar werd een internationale macht geïnstalleerd onderleiding van de Australiërs.
De Indonesiërs verlaten vervolgens het land met de staart tussen de benen.
*Uiteindelijk werd Oost-Timor onafhankelijk in 2002.

**Bij de Indonesische bezetting verloren 200.000 tot 250.000 Timoresen het leven, dit is ongeveer 1/4 a 1/3 van de populatie.
*Gedurende de daarop volgende jaren zijn er nog enkele woelige momenten en confrontaties tussen pro’s en contra’s voor een onafhankelijk Oost-Timor.
*In 2012 trekt uiteindelijk Nieuw-Zeeland zijn troepen terug omdat de situatie genormaliseerd is.

*Op 6 juli 2014 land een Belgische fietser samen met zijn Eva in Dili airport opzoek naar de schoonheid van een bijzonder mooi en ongekend eiland.