Reisverhaal «Mijn Assisi verhaal»

Start-to-Cycle - Deel 5 - Griekenland | Italië | 0 Reacties 24 Mei 2011 - Laatste Aanpassing 24 Mei 2011

Mijn Assisi verhaal:
 

:
 

Die zaterdagavond vind ik een plaatsje op een heel gemoedelijke camping aan de voet van Assisi.
Ik ontlast mijn travelmaster van zijn bepakking, begin mijn tent op te zetten en wordt aangesproken
door mijn Nederlandse buurman Huub.
Hij is wel heel erg geïnteresseerd wat die fietsende Belg aan het doen is.
Hé Ludo heb je al gegeten, kom gerust mee eten dan zeg ik tegen mijn vrouw dat ze wat meer kookt.
Vanavond maakt ze de beste Nederlands macroni klaar, beetje onwennig stem ik toe.
Het is mijn eerste Nederlandse macroni die ik achter de kiezen sla.
Door spoelend met een aangepaste vino rossi valt het best mee.
Nee, nee ik moet toegeven dat het inderdaad de beste Nederlandse macroni is.
Voldaan laat ik me onderuit zakken in mijn stoel, how how wacht nog even zegt mevrouw er volgt nog een toetje. Ze serveert mijn lievelings nagerecht een choco mouchje.
Amaai mijn buren weten wel hoe ze een hongerige fietser moeten verwennen, dank u lieve mensen.

S’morgens kruip ik uit mijn tent, rek me het lijf.
De geur van verse koffie streelt mijn reukorgaan, ik volg het spoor der geneuchten.
Goedemorgen buurman zegt Tinny heb je zin in een bakkie lekkere Nederlandse koffie, haar man lacht me goedkeurend toe.
Ik schuif aan en geniet van een heerlijke warme koffie. Uit dankbaarheid werp ik me ten gronde en kus niet zoals de Paus de grond maar de voeten van mijn weldoeners.

Ik verken de camping als mijn aandacht uit gaat naar luidende klokken. Ik volg hun roep, ik steek de weg over en neem plaats in een heel klein kapelletje.
Ik voel de aanwezigheid van St. Fanciscus en wordt diep ontroerd, Ik mediteer en bid tot hem, vraag steun voor wat nog komen gaat.
 

 
Vele vrienden van het thuisfront stopte me sterkhouders toe voor de wat moeilijkere momenten.
Toevallig heb ik de kaartjes opzak die ik gekregen heb van mijn hartsgenoten van intuïtieve ontwikkeling, Intuïtief trek ik een ik een kaartje.
De tekst luid als volgt: ELKE HULP DIE JE NODIG HEBT  ZIT IN JE ZELF.
Gesterkt verlaat ik het kapelletje en dank hen.

Daar Assisi jaarlijks 5 miljoen bezoekers telt besluit ik om niet op zondag  deze prachtige plaats te bezoeken.
Ik besluit om tot maandag te wachten, met de hoop dat het dan iets minder druk is.

Die avond ontmoet ik  op de camping 2 fietsers van Engeland die een 4 maanden durende tocht aan het fietsen zijn.
Ontmoetingen met andere fietsers zijn keer op keer heel intens, we wisselen onze verhalen uit en genieten van elkaars positieve energie en verhalen.

Maandagmorgen fiets ik heel vroeg naar het hoger gelegen Assisi om de drukte voor te zijn. Ik ga er opzoek naar het graf van St. Franciscus in de Franciscus Baseliek.
 

 
Assisi is na Rome het belangrijkste pelgrimsoord van Italië.
U hoeft geen pelgrim te zijn om onder de bekoring te komen van deze klein middeleeuwse stad.
Zoals vele stadjes in Umbrië  is Assisi opgetrokken uit rose en witte natuursteen. Hetgeen de stad een bijzondere charme geeft.
Stany, Gordon en Bie dit is spek voor jullie bek, hier kunnen jullie misschien nog zaken doen met jullie firma Stabigo.
 

Kort iets over het leven van Franciscus:

Franciscus werd in 1182 te Assisi geboren als zoon van een rijke stoffenkoopman.
Tijdens zijn jeugd genoot hij van de geneugten der levens.
Hij ging waarschijnlijk uit naar de plaatselijke Zappa zoals wij die gekend hebben in Hechtel.
Dat waren me nog eens tijden, den tijd van de Zappa, stik wild waren we toen nog, eh Rony.
Ticky zaliger zou zeggen “we zijn toch lieve jongens eh”.

Francicus wilde niets liever dan ridder worden, wat ook nog een droom van mij is.
In 1203 werd hij ten strijden  gevangen genomen door het nabij gelegen Perugia dat in oorlog was met Assisi.
Zijn vader koopt hem vrij en lange tijd ligt hij ziek te bed thuis.
In de daarop volgende periode komt hij tot inkeer tijdens een ontmoeting met een melaatse.
Hij begint deze uitgestoten mensen te verzorgen, dit doet ons natuurlijk erg denken aan onze eigen Pater Damiaan.
Nadien krijgt Hij zijn roeping in het San Damianokerkje.
Het kruisbeeld buigt zich naar Hem toe en zegt: “Ga Franciscus, mijn zoon, en herstel mijn huis dat dreigt in te storten.
In eerste instantie neemt Hij dit erg letterlijk, nadien wend Hij zich volledig af van het wereldse leven.
Hij spreekt zijn vader toe in de menigte, “voordien noemde ik Pietro Bernadone mijn vader.
Voortaan zeg ik nog alleen Onze Vader, die in de hemel zijt”.
Hij leeft voortaan in strikte armoede wat Hij ook eist van zijn volgelingen.
In 1209 trekt hij naar de Paus om zijn goedkeuring te vragen om een nieuwe broedergemeenschap te stichten.

Zo zie je maar dat ik niet de enigste ben die een vraagtje aan de Paus wil stellen of gesteld heeft.
Als je de toestemming krijgt van de Paus om een nieuwe broedergemeenschap op te richten. Zal je ook wel de toestemming krijgen om met je eigen nicht Sonja te mogen trouwen, niet?
(Voor wie dit niet kan volgen lees mijn vorig verhaal Dagen beginnen te vervagen in het heerlijke Umbrië).

In 1219 trekt Hij ongewapend met de kruisvaarders mee, Hij preekt onder andere in Egypte voor de sultan.
Nadat broeder Elias de leiding heeft over genomen van de nieuwe orde, trekt Franciscus zich terug in de eenzaamheid van la Verna.
In La Verna ontvangt hij ook het stigma ((http://en.wikipedia.org/wiki/Stigmata door op de vertaler te drukken kan je het in het Nederlands lezen, indien je geïnteresseerd bent scroll door tot Franciscus)).
Op 3 oktober 1226 sterft St.Franciscus op 44 jarige leeftijd.
In 1228 wordt Hij al heilig verklaard.
4 oktober dierendag, patroon heilige is St. Franciscus, misschien is dit een rare link?

Als je je verdiept in het leven van St. Franciscus begrijp je waarom?

De Basilica di San Francesco bestaat uit de onderkerk waar de Heilige begraven ligt.
De bovenkerk die in schril contrast staat met zijn levens filosofie doet zijn gemeenschap in 2 verdelen.
Zo zie je wederom hoe geloof en rijkdom binnen het kerk gebeuren  twee totaal verschillende dingen zijn.

Aangekomen in de Basiliek stap ik mee naar de onderkerk, waar ik de energie van St. Franciscus mag ervaren alsook de energetische Leylijnen die doorheen de Basiliek lopen.

Ik woon er toevallig een dienst bij op gedragen in een Slavische taal.
Het zijn intense uren van bezinning.

Nadien door kruis ik de stad op mijn alom gekende manier van links naar rechts van voor naar achter en boven naar onder.
Op Plaza Trieste  organiseer ik een 1 mans picknickje, zonder dekentje, wijntje en meisje maar ben wel de gelukkigste fietser terwereld, op onze eigen Paul Truynens na natuurlijk.

Vervolgens vang ik de 6 km steile, pittige klim aan naar de kluizenarij Eremo delle Carceri.
Op deze plaats gingen Franciscus en zijn volgelingen in de spelonken van de rotsen in het bos mediteren en bidden.

Dit zou ook de plaats zijn waar Franciscus tot de volgens spraak.
Na de seriniteit van deze plaats te ervaren hebben daal ik terug af naar Assisi om er de baseliek van St. Clara te gaan bezoeken, Basilica di Santa Maria Angeli.
 

 
Tussen Franciscus en Clara bestond een sterke geestelijke band. Samen stichten ze de de Orde der Clarissen.

In S. Maria degli Angeli bezoek ik er nog het eerste authentieke kerkje van Franciscus, waar men een immense basiliek rond bouwde.
De armoede waarin Franciscus staat in schril contrast met de rijkdom van de basiliek.
 

Eén van die avonden ontmoet ik er 2 Canadese fietsers.
Moeder en dochter Lucie, 2 prachtige vrouwen. Als ik naar hun verhaal pols, nodigen ze me uit om in het plaatselijk restaurant van de camping te gaan eten.
Het wordt een super avond, niet alleen het eten is lekker maar de combinatie van het gezelschap blijkt een zeer goede formule te zijn. We lachen ons net geen kamelen bulten.

Deze avond heb ik ook een energetische verbinding met Leen, Eddy, Leen, Renilde, Linda, Lore, Izzy, Paula, Marijke, Lizzy,(de afwezige mezelf) en Marijke. Mijn zielsverwanten van intutieve ontwikkeling. Door de bijzondere ontmoeting met de Lucie’s zullen jullie mijn energie wellicht anders ervaren hebben?

De volgende dag bezoeken moeder en dochter Assisi.
S’avonds zit dochter Lucie alleen aan haar tent te verkommeren. Dit kan natuurlijk niet, een pelgrim als ik kan niet zien als mensen zich ongelukkig voelen. Stap vol mededogen naar haar toe, en vraag haar om te delen in de pizza die ik juist heb gehaald.
Ze heeft echter al gegeten, misschien zin in een wijntje Lucie, ja Ludo dat lust ik wel.
We nemen plaats aan de tafel van mijn kleine groene villa.
Het beloofd wederom een onvergetelijke avond te worden. Ze verteld me haar levensverhaal, ik deel het mijne met haar.
Het doet me heel erg aan Eva denken, zoveel gelijkenissen, het hart wordt week.

S’anderdaags neem ik afscheid van wederom 2 ongelooflijke fijne, mooie, lieve mensen.
Ze zetten hun 5 week durende fietstocht doorheen Italië verder.
Lucie, ik zal haar niet snel vergeten, ongelooflijk op hoe een korte tijdsspanne je een zo sterke band kunt creëren.
 

 
Niet getreurd nieuwe dag nieuwe belevenissen en dat beloofd het te worden.
Ik ben door Jan, de plaatselijke Nederlandse coördinator van Assisi, hij logeert op dezelfde camping  uitgenodigd.
Uitgenodigd om in Ovieto naar de aankomst van een rit in de Giro (= de ronde van Italië) te gaan kijken. Nog nooit meegemaakt sla ik dit natuurlijk niet af.
 

Samen met Jan en zijn ex-buurman Coen genieten we van een speciale dag en gebeurtenis.
Onze eigen betreurde wielrenner Wouter is men er niet vergeten.
 

Zo verblijf ik geheel onverwachts voor 6 dagen in Assisi, begrijpen jullie nu waarom.

De dag van mij vertrek neem ik afscheid van vrienden, vrienden van 1 dag, vrienden van 1 week.
Zo is mijn Assisi verhaal voor mij een heel bijzonder verhaal geworden, waar ik met heel veel leifde, tederheid en ingetogenheid naar terug blik.
Nu is me ook duidelijk waarom ik zo nodig naar Assisi moest fietsen.

Ik dank iedereen voor deze heel bijzondere week,
Ik dank ieder voor de bijzondere ontmoeting,
Ik dank Franciscus om zijn energie te mogen ervaren, om in zijn sereniteit te hebben mogen delen.

Ludo,