Reisverhaal «Tasmanië (1) : Hobart to Launceston»

Australië | 6 Reacties 23 November 2014 - Laatste Aanpassing 23 November 2014

Tasmanië :

Is Australisch kleinste staat met een oppervlakte 2 keer zo groot als België en 12 keer minder inwoners dan het land der friet eters.
Bijna de helft van de iets meer dan 500.000 Tasmaniërs woont in de hoofdstad Hobart en nog eens de helft daarvan woont in Launceton de 2^de grootste stad vanTasmanië.

Bijna 40% van de oppervlakte is beschermd gebied, natuurreservaat of nationaal park.

Dus plaats genoeg ten over voor ons fietserke uit Hechtel om dit bijzondere eiland te exploreren.
Niet alleen omwille van zijn natuurpracht maar ook om op zoek te gaan naar de “Sarcophilus harrisii” een zeer vraatzuchtig vleesetend buideldier, beter bekend als de Tasmaanse duivel.

In vroegere dagen, zijnde einde 18^e eeuw wanneer de Engelsen het eiland coloniseerde en er de plak zwaaide.
Werden Engelse en Ierse criminelen naar Tasmanië gedeporteerd.
Vele van deze slimmerikken zullen zich wellicht moedwillig hebben laten oppakken.
Zodat ze een gratise reis naar dit prachtige eiland op kosten van de staat konden maken.

Tussen het jaar 1803 en 1830 kondigde ene Engelse gouverneur de krijgswet af.
Hierdoor werden bijna al de oorspronkelijke Tasmaanse bewoners, de aboriginals uitgeroeid.

In 1936 is de Tasmaanse tijger of de Tasmaanse buidelwolf een uitgestorven diersoort.
Met de komst van de Europeanen is dit prachtige dier geheel van de aardbodem verdwenen.
De boeren die zich in Tasmanië vestigde maakte jacht op de buidelwolf onder het mom dat hij zijn schapen zou verorberen.
Het ironsiche is spijtig genoeg dat de Tasmaanse tijger nooit dieren van meer dan 10 kg achter de kiezen sloeg.
Een volwassen schaap met bijhorend schaapstappijtje op de rug weegt al vlug iets meer.

Eindelijk is het dan zover, een jongensdroom gaat in vervulling.
Jaren en jaren droomde ik ervan om ooit in mijn leven de 3 volgende landen in de wereld te ontdekken, Schotland, Nieuw-Zeeland en Tasmanië.

30 oktober 2014 vlieg ik vanuit Bali via Melbourne naar Hobart, Tasmanië.
Voor 3 dagen nestel ik me in een hotel om me te verdiepen wat er zoal te beleven valt in Tasmanië, om een route uit te stippelen, om Hobart te verkennen en om gewoon te worden aan het koude weer.
In vergelijking met Bali zakt te temperatuur zomaar even met 20 graden.

Zondag 2 november 2014 :

Howrah, Hobart - Sorrel - Buckland - Orford – Triabunna : 85 km

Het is koud en regenahtig wanneer ik weg fiets uit Hobart.
De spieren kraken, de longen piepen, Eva heeft er zin in maar de benen zijn niet meer gewoon om de pedalen rond te trappen na 6 weken den toerist uit gehangen te hebben in Bali.
Niet geklaagd want ik heb er een fantastische tijd gehad met mijn beste vriend Stany en Ibu Lis de huishoudster, ondanks dat ik stervensziek ben geweest.
Vriend bedankt voor alles wat je voor mij betekend hebt en tot het volgend voorjaar.

Gedurende de dag doorbreekt de zon de grijze wolkenmassa.
Het wordt een prachtige maar vermoeiende eerste fietsdag na de vele heuvels en bergen.

Maandag 3 november 2014 :

Triabunna - Pontypool – Swansea : 63 km

6 graden in de vroege morgen, het is nog fris aan de vis maar dat weerhoud me niet om mijn fietsdag aan te vangen.
Het eerste gedeelte van de dag gaat nog door het binnenland, vervolgens gaat het verder langs de onwaarschijnlijk mooie Tasmaanse oostkust.

In het mooie badplaatsje Swansea wordt ik aangesproken door 2 heel bijzondere mensen, Leen en Bruno Tuybens.
Bruno was ooit in een vorig leven staatsseretaris van overheidsbedrijven voor de sp.a in de regering Verhofstad II.....
.......en burgemeester van Zwalm in de Vlaamse Ardennen.
Gevoelsmatig heb ik altijd heel veel respect gehad voor deze integere, down to earth man.
Ondanks dat we elkaar niet kennen is de ontmoeting een mooie en krachtige ontmoeting.
Beste Leen en Bruno geniet nog van al de mooie dingen op jullie reis.
Happy Travels.

Om hun privecy te vrijwaren is bijgevoegde foto niet representatief voor hun zijn.

Dinsdag 4 november 2014 :

Swansea - Llandaff - Swanwick - Coles Bay – Swanwick : 68 km

Vandaag zou ik naar Coles Bay willen gaan, maar de 27 km lange doodlopende weg houd me tegen om door het prachtige Freycinet National Park te fietsen.
Enkele jaren geleden kon je nog de overzet ferry nemen van Point Bagot naar Swanwick in het National Park maar dat is verleden tijd.

Aangekomen in Llandaff moet ik beslissen of ik de éénrichtingweg naar het park neem.
Mijn gevoel zegt me om te gaan maar mijn goesting houd me tegen.
Zoals het al mijn hele reis gaat zal er zich nu ook wel weer een oplossing aandienen om niet al fietsend de weg te moeten terug keren.

Aangekomen in Coles Bay passeer ik 2 wandelaars, we begroeten elkaar, ik neem wat foto’s van de onwaarschijnlijk mooie omgeving en we geraken in aan de praat.

“Ludo heb je al een slaapplaats voor de nacht”.
“Nee, ik dacht ergens mijn tent op te slaan”.
“Als je wil kan je bij ons komen logeren, we hebben een vakantiehuis in Swanwick aan de kust.
“Vanavond hebben we een barbeque met een groot schaapsgebraad en een fles rode wijn”.
“Heel erg bedankt Robbie en Ceri, graag ga ik op jullie voorstel in”.
“Wij wandelen nu anderhalf uur terug naar ons huis, gaan de auto halen, pikken jou op en rijden je rond doorheen het national park”.
“Wat denk je daarvan”?
“Ik heb daar weinig op aan te merken tenzij jullie van harte te danken voor de gastvrijheid”.

Zo gezegd zo gedaan laten ze me enkele uren later de prachtige natuur in hun achtertuin zien.

S’avonds wordt er gesmikkeld, geklonken, gedronken en verhalen vertelt.
Het is een bijzonder mooie avond, met bijzonder mooie mensen, het is steeds weer goed om fietsers te ontmoeten.Dear Ceri and Robbie, thank you so much for everything.
There will be always a bed available in the Comansweg in Hechtel.

Woensdag 5 november 2014 :

Swanwick - Bicheno - Scamander - Dianas Beach (St. Helen) : 76 km

Na het ontbijt brengen Robbie en Ceri mij met hun auto naar Bicheno zodat ik deze one way niet nog eens moet fietsen.
Zo zie je maar weer, niet teveel zorgen maken op voorhand er dient zich altijd wel een oplossing aan.

Na het afscheid en Eva gezadelt te hebben zet ik mijn fietstocht verder.
Het weer is eigenlijk te slecht en te koud om te fietsen maar ik heb gewoon zin om buiten te zijn en mijn tocht verder te zetten.
Spijtig genoeg zal ik niet veel zien van één van de mooiste stukken aan de oostkust van Bicheno naar St. Helens, het zicht is te beperkt.
Het is dan maar zo, het is zoals het is en niet anders !

S’avonds zet ik de tent op, in de regen, aan een prachtig meer in ‘Dianas Basin’ bij St. Helens.
Tussen de buien door kook ik me een heerlijke maaltijd en geniet van de vrijheid en de natuur.

Donderdag 6 november 2014 :

Dianas Bassin - St Helens - Cozy Corner, Bay of Fires : 29 km

Vandaag maak ik er een korte fietsdag van want het is een heel bijzondere dag en wel om volgende twee reden.
Vandaag is het volle maan en een jaar geleden dat mijn vader bij volle maan overleed.
Ik wil hem en deze gebeurtenis op een bijzonder mooie plaats herdenken, in de Bay of Fires.
Aan deze baai zijn er verschillende plaatsen waar je vrij kan camperen.
Ik sla de tent op in Cozy Corner, de naam alleen al doet een mens wegdromen.

Maar voor het zover is bezoek ik het gezellige stadje St. Helens.
Waar je bij laag tij de oesters voor het rapen hebt, waar de stingrays of mantelroggen de pelikanen uit hun terretorium verjagen en waar het goed is om te genieten van het leven.

S’avonds bij volle maan ga ik mediteren om mijn vader te herdenken.
Om hem te eren doe ik dat bij een kampvuur en draai begeleidende muziek.
Sinds zijn overlijden heb ik geen kampvuur meer gemaakt zoals we dat vroeger samen deden wanneer we met de moto door Schotland toerden.
Dit is een mooie gelegenheid en het uitgelezen moment om dat weer te doen.

Vrijdag 7 november 2014 :

Cozy Corner South, Bay of Fires - Goshen – Weldborough : 61 km

De natuur blijft verbazen, de heuvels blijven vermoeien en de bergen zijn onzettend mooi om te fietsen.
Niets is vlak in Tasmanië, het enige wat vlak is is de weg naar de wc.

Gedurende de dag gebeurd het onwaarschijnlijke, ik ontmoet mijn Oostenrijkse fietsvrienden Markus en Heidi weer.
Onze wegen kruiste elkaar voor het eerst precies 5 maanden geleden en 5000 km verwijderd in de outback van Australië.
Het is ongelooflijk dat we elkaar nu weer, hier op den top van een berg ergens in Tasmanië tegen komen.
Zij hadden van andere fietsers al gehoord dat er een Belg op een Santos met riemaandrijving en een prothese richting het noorden fietste.
Ze wisten dus van mijn komst af.
Heidi en Markus see you later again in New-Zealand.

S’avonds campeer ik aan het historische hotel van Weldborough en drink er een lekker pint bier van hoge gisting.

Net als de hoge gisting is de prijs ook hoog 7 AUD of 5 euro.
Daarom doe ik net zoals met wijn proeven en spuug het bier na het proeven in een ander glas waarna ik het uitdrink zo dat ik twee keer plezier heb voor dezelfde prijs.

Zaterdag 8 november 2014 :

Weldborough - Derby - Branxholm – Scottsdale : 59 km

Ik passeer kleine oude mooie dorpjes van enkele honderde inwoners, drink een coffe Latte onder een perenboom, geniet van het prachtige Tasmanië en huur me een auto voor als de bergen me te zwaar worden.

S’avonds poot ik me de tent neer aan een meer in Scottsdale.
Tot mijn grote verbazing zie ik een platypus of het heel zeldzame en schuchtere vogelbekdier.
De foto is niet van goede kwaliteit omdat het desbetreffende model niet echt wilde meewerken.

Zondag 9 november 2014 :

Scottsdale - Lilydale - Rocherlea – Launceton : 72 km

Ik besluit om niet via de grote weg naar Launceston te fietsen maar via de touristische route richting Lilydale.
Een goede keuze blijkt achteraf, niet alleen wegens de mooie route maar omdat de koffie en de carrot cake gewoonweg overheerlijk zijn.

Aangekomen in Laucenston ga ik opzoek naar de 3 backpacker hostels die de stad rijk is, hopelijk kan ik hier ergens mijn tent opzetten.
Het slechte nieuws is dat geen van de 3 hostels een tuin heeft waar ik de tent kan neer planten waardoor ik een kamer moet nemen.
Maar na 8 fietsdagen in een tent geslapen te hebben, 513 km gefietst te hebben en 5583 hoogte meters overbrugt te hebben.
Is het niet slecht om het vermoeide lichaam in een bed te rusten te leggen.

De volgende dagen geniet ik van de rust, fiets een beetje rond in de stad en ga relaxen in het prachtige Cataract Gorge Reserve waar ik mijn inspiratie voor het schrijven terug vind.

Als ik het had geweten,
dat ik alles zou vergeten,
had ik nog beter rondgekeken,
had ik nog beter opgelet,
had ik nog meer genoten van het leven
en had ik nog meer de mensen lief gehad,
die ik denk dat van me gehouden hebben,
maar spijtig genoeg weet ik niet meer wie je bent,
want ik ken mezelf niet meer.

Fiets info :

*Howrah - Sorrel - Buckland - Orford – Triabunna : 85 km – stijgen 600m
*Triabunna - Pontypool – Swansea : 63 km – stijgen 497m - dalen 511m
*Swansea - Llandaff - Swanwick - Coles Bay – Swanwick : 68 km - stijgen 608m - dalen 558m
*Swanwick - Scamander - Dianas Beach : 76 km - stijgen 585m - dalen 590m
*Dianas Bassin - St Helens - Cozy Corner : 29 km - stijgen 276m - dalen 275
*Cozy Corner South - Goshen – Weldborough : 61 km - stijgen 1058m - dalen 718m
*Weldborough - Derby - Branxholm – Scottsdale : 59 km - stijgen 830m - dalen 1034m
*Scottsdale - Lilydale - Rocherlea – Launceston : 72 km – stijgen 1000m