Reisverhaal «Australië, here we come : Part 7 Mataranka-Darwin»

Start-to-Cycle - Deel 22 - Australië | Australië | 7 Reacties 17 Juli 2014 - Laatste Aanpassing 17 Juli 2014

AUSTRALIA HERE WE COME : PART 7

Mataranka to Darwin : 535 km

 
Woensdag 25/06/2014 :

Mataranka – Katherine : 112 km

Grappig is het wanneer mensen hun beste raad weggeven.
Ze doen dit steeds met de beste bedoeling om je verder te helpen.
Er wordt altijd gezegd dat je heel goed naar de plaatselijke bevolking moet luisteren als je aan het reizen bent.
Ondertussen heb ik al zoveel reiservaring dat ik weet dat de mensen meestal reageren en je raad geven vanuit hun eigen angstgevoelens.
Deze keer is dat ook weer niet anders, ik verklaar me nader.

Bij het naderen van Katherine, een vrij grote plaats naar Australische normen.
Fiets ik wederom een plaats binnen waar veel Aboriginals leven.
Op zich is daar niets verkeerd mee, althans ik heb daar geen probleem mee.
Maar dat geld niet voor vele Australiërs.

Katherine staat er om bekend dat de Aboriginals die er leven nog luidruchtiger en nog meer dronken zijn dan in Tennant Creek.
Criminaliteit zwaait er de plak, althans volgens de Australiërs.

De mensen die ik ontmoet voor ik Katherine binnen fiets waarschuwen me dat ik mijn fiets niet alleen mag laten als ik ga winkelen.
Volgens hen moet ik naar de politie gaan om Eva aldaar te parkeren.
Het park aan het info center zou een verzamel plaats zijn van een allegaartje ongeregeldheden, Aboriginals met lange vingers zouden er toeslaan op onbewaakte momenten……
……en nog meer van deze dingen worden er verteld.

Ik stel vast dat het wel allemaal best meevalt en dat mensen die me bedelen met al hun goede bedoelingen daadwerkelijk reageren vanuit hun eigen angstgevoelens.

Niet tegenstaande fiets ik een bijzondere stad binnen.
Een stad van een heel bekende wielrenner.

Ik moet stilaan keuzen beginnen te maken wat ik al dan niet nog wil zien want mijn tijd in Australië zit er bijna op.
Ik wil ook weer niet te vroeg in Darwin, de plaats van mijn eindbestemming toekomen.
Want een onderkomen is er peperduur.
Zo boekte ik een kamer op een caravan park voor 85.50 euro/nacht voor de 2 laatste nachten dat ik in Darwin ben.
Dit is dan nog een kamer zonder badkamer en één van de meest goedkope in de stad.
Tenzij dat je in een dormbed gaat slapen in een backpackers guesthouse deze kosten ‘maar’ 21 euro/nacht.
Vermist ik mijn fiets en mijn bagage moet inpakken voor dat ik uitvlieg kan ik niet meer in mijn tent slapen.
Een nacht in de tent op een caravanpark in Darwin kost dan weer 35,50 euro, pokken duur.
Dit zijn zorgen voor later en ik weet ondertussen uit ervaring dat alles toch wel weer goed komt.

In Katherine sla ik de tent op op een Caravanpark waar me enkele bijzondere gebeurtenissen te beurt vallen.

Eén van deze gebeurtenissen is de ontmoeting met Buggi een Duitse fiets collega. www.buggi1966.blogger.de

Een andere ontmoeting is voor mij wel heel erg bijzonder omdat het een vogel is.
Gedurende de dagen dat ik op het caravan park ben vergezelt er me een vogel wanneer ik in de open lucht keuken vertoef.
Hij komt om eten vragen, dat doet hij alleen maar bij mij en niet bij de andere aanwezigen.

Zou het komen omdat we beiden een beperking hebben aan onze onderste ledematen???
In ieder geval heerst er een sterk wederzijds gevoel van respect en vertrouwen.

Bij de volgende ontmoeting wil ik eerst iedereen van harte, maar dan ook van harte danken voor wie me al die tijd op de blog heeft gevolgd, want hierover gaat het.
Zoals dat gaat aan het einde van mijn fietsdag wanneer ik internet heb, log ik in op de blog om de plaats waar ik me opdat moment bevind door te geven.
Zo doe ik dat vandaag ook weer.
Op het moment dat ik inlog zie ik dat ikzelf de 67.000ste bezoeker ben.
Graag had ik dat iedereen gegund maar het zei zo dat ik het zelf ben.
Op het moment dat ik inlog belt mijn broer Dirk me op via skype.

Dit is wel heel erg bijzonder voor ons beiden, daar we elkaar niet zo vaak horen.
Dirk is mijn lievelingsbroer en één van mijn beste vrienden.
Broer lief is van onschatbare waarden achter de schermen tijdens mijn reizen.
Zonder hem had ik niet aan mijn langdurig fietsproject moeten/kunnen beginnen.
Broertje heel erg bedankt, zonder jou was ik nergens.
Zoals we beiden weten is het geen toeval dat je me net op het moment belt als ik inlog, want toeval bestaat niet.

Vrijdag 27/06/2014

Katherine – Pine Creek : 98 km

Al ooit eens een nest van een Bower vogel gezien?

Deze vogels zijn er om gekend wanneer ze een nest bouwen dat ze de grondlaag of de vloer waar op ze hun eigenaardig nest bouwen in kleuren maken.
Deze Bower vogel heeft een zwak voor de kleuren wit en groen.
Het grappige is dat er zeven groene plastieken soldaatjes in zijn nest terug te vinden zijn.
Daar zal ergens een kleine gast serieus tegen zijn voeten krijgen van pa en ma omdat hij zijn soldaatjes verloren heeft gedaan.
Maar wat zijn ouders niet weten is dat de Bower vogel ze gepikt heeft en ze in zijn nest heeft gelegd.

Wanneer ik mijn tent aan het installeren ben op de camping van de Bower vogel, stapt Carlos breed glimlachend naar me toe.
Beladen met twee veel te grote rugzakken groeten we elkaar.

Wanneer Carlos zijn wedervaren vertelt valt me de bek open.
Hij wandelt namelijk een rondje Australië en kruist dan nog eens van links naar rechts en van boven naar onder het Australische continent.

Wanneer ik naar het waarom van zijn uitdaging vraag wordt ik heel stil maar dan ook heel stil!!!
Carlos is beginnen te stappen na dat hij de herinneringen in zijn thuishaven Melbourne niet meer kon dragen na het verlies van zijn vrouw en zoontje bij een verkeersongeval. Al lachend zegt hij, “that’s live and I need to go further with mines”.(Dat is het leven en ik moet verder gaan met mijn leven).
Miljaar, vergeef me het vloeken maar maak dat eens mee als je zo jong bent.
Ik schat Carlos rond de 40 jaar.

Als hij rond is met zijn wandelproject, gaat hij naar huis om zijn huis te verkopen.
Hij kan er niet meer wonen, teveel herinneringen achter volgen hem.

Nadat hij alles verkocht heeft wil hij voor een tweede keer het land doorkruisen naar de plaatsen waar hij nog niet is geweest en de mensen begroeten die hij onderweg heeft leren kennen op zijn eerste tocht.

Wanneer we de volgende morgen afscheid nemen treft hij me diep met de volgende woorden “Have safe travels and God Bless you”.
(Een veilige reis en God beschermd je).
Dat deze man deze woorden over de lippen krijgt na alles wat hij heeft meegemaakt, chapeau!!!
Hoeveel mensen zouden het geloof niet verliezen na wat Carlos heeft meegemaakt.

Er wordt me gedurende deze dag veel duidelijk, sta me toe.
Wanneer ik op 25 april in het plaatsje Young toekwam en naar het plaatselijke informatie center ging.
Vroeg me de vriendelijke mevrouw van dienst als ik mijn fietsproject niet op de radio, tv of krant wilde uit één zetten.
Om alzo geld in te zamelen voor Handicap International de organisatie waarvoor ik fiets.
Geen van de 3 media was die dag in de mogelijkheid om een interview van mij af te nemen.
Ze hadden voor die dag al een gast uitgenodigd, het was iemand die rond Australië wandelden.

Op de dag van vandaag heeft me dit in mijn hoofd zitten rond te wandelen en rond zitten te fietsen.
Dikwijls stelde ik me de vraag waarom heeft de media voor een wandel interview gekozen en niet voor een Belgische fietser die met een prothese een stukje van de wereld rond fietst ten voordele van……
Niet dat wat ik doe belangrijker is dan Carlos zijn project, helemaal niet.

Na de ontmoeting met Carlos begrijp ik waarom ik hem moet ontmoeten in Pine Creek op de camping.
Om te weten te komen waarom de media gekozen heeft voor zijn verhaal en niet het mijne.
Zo zie je maar weer hoe sterk gedachten en krachten kunnen zijn, deze ontmoeting is geen toeval.
Mijn energie, het vaak denken aan het waarom of waarom niet heeft gemaakt dat ik Carlos ontmoet.
Je gelooft dit of je gelooft het niet, je verklaart me letterlijk voor een halve gare, het maakt me niet uit.
Het is dikwijls als ik vaak met iets bezig ben in gedachten dat een tijdje later het gegeven zich voordoet, oplost of een verklaring zich aanbied.
Door het bewuster leven tijdens mijn fietstocht ben ik zeer bewust en gevoelig geworden voor deze energie.

Zaterdag 28/06/2014

Pine Creek – Adelaide River : 117 km

Soms schieten woorden te kort……………………………

 
Zondag 29/06/2014

Adelaide River – Corroboree : 139 km

In Adelaide River ontmoet ik voor de 3^de keer een koppel uit Nieuw-Zeeland van op het noordereiland.
Een uitnodiging blijft niet uit om hen op te zoeken aldaar.
Tot dan lieve mensen.
Nee het zijn niet Jan en Lucie want die vliegen momenteel van Cairns terug naar huis.

Enkele dagen geleden besloot ik om enkele prachtige natuurparken links te laten liggen daar ik anders in tijdsnood geraak :
*Namelijk het Nitmilik National Park bij Katherine, daar had ik graag een cruise op de rivier gemaakt.
*Het oogverblindend mooie Litchfield National Park bij Batchelor.
*In plaats daarvan maak ik een omweg van 100 km en fiets naar Corroborree om een Wetland cruise op de Mary River te maken om er krokodillen te gaan spotten.
Ik vind het niet kunnen om in Australië geweest te zijn zonder een krokodil in de ogen te hebben gekeken.

Wanneer ik even buiten Noonamah de Stuart Higway verlaat en richting Kakadu National Park fiets, fiets ik door de prachtige Wetlands en zie deze knapperd.

Corroboree :

Enkele dagen sla ik de tent op in Corroboree Roadhouse Caravan park en boek er een toer op de Mary River, bij volgende organisatie “Corroboree Billabong Wetland Cruise”, voor 50 AUS Dollar.
Je kan op verschillende tijdstippen van de dag een cruise maken.
Mijn gevoel zegt me dat te doen bij zonsondergang, achteraf blijkt dat de beste keus te zijn.
Niet alleen wegens de verschillende soorten van dieren die je er te zien krijgt maar vooral om de prachtige kleuren van de avondzon.

En jawel, ik zie waarvoor ik gekomen ben, “de koning der rivieren”.

Ook deze nieuwsgierige jongen wil op de foto.

Het absolute hoogte voor mezelf is het onverwachts spotten van een arend.
Mocht ik ooit in een volgend leven als een dier terug keren, zou ik terug willen keren als een arend hoog in de lucht alles over schouwend met een blik als geen ander.

Dinsdag 01/07/2014

Corroboree – Wanguri (Darwin) : 69 km

Het is zover, het moment is aangebroken om naar Darwin mijn eindbestemming te fietsen.
Ik ben benieuwd waar ik ga terecht komen voor de 3 volgende nachten.
Voor de 2 laatste nachten 4-5 juli heb ik een ‘cabin’ geboekt in het Lee Point Caravan Park.

Onderweg stop ik aan een supermarkt om me wat proviand in te slaan en de honger te stillen.
Hier wordt ik aangesproken door een bijzondere man die me breed glimlachend aanspreekt.
“Ik wil je absoluut spreken” begint hij met zijn conversatie.
“Er werd me gezegd dat er een fietser met een prothese in de supermarkt rond loopt”.
“Daarom heb ik op je gewacht” zegt hij me.
Dan zie ik waarom Chris me op gewacht heeft, hij heeft 2 onderbeen protheses.

Chris was een vrachtwagen chauffeur in zijn vorig leven.
Eentje die teveel at waardoor hij de vorm van een zeeleeuw had,
rookte als een Turk,
en dronk als een Zwitser.
Deze combinatie maakte dat hij suikerziekte en verstopte aderen kreeg.
Na 18 operaties was hij op het punt waar hij nu is.
Een man zonder onderbenen en 2 protheses rijker.

Chris heeft zich nog nooit zo goed gevoeld als nu.
Hij voelt zich kerngezond en voorziet zichzelf in zijn levensonderhoud.
Hij drink niet meer, hij rookt niet meer en hij eet niet meer, hahaha.

Deze ontmoeting is weer zo een ontmoeting die ik voor geen geld van de wereld zou willen gemist hebben.
Met een hartelijke handdruk nemen we afscheid van elkaar.
Het doet ons beiden deugd om elkaar te mogen ontmoeten.

Een paar uur later fiets ik door de dorpen die voor Darwin liggen, nog 30 km en ik ben er.
In tussen tijd vraag ik aan mijn vader me te helpen een goed en betaalbaar onderkomen te vinden.

In de verte zie ik een man op de kofferbak van zijn pick-up hangen.
Mijn gevoel verteld me dat hij me zal aanspreken, ik bereid me al voor om te stoppen.

Breedlachs steekt hij zijn hand uit en stelt zich voor.
“I’m Eddy Vries”.
(Ik ben Eddy Vries)
“Hey Eddy, I’m Ludo Linden from Belgium”.
(Hallo Eddy, ik ben Ludo Linden van België)
“I know who you are”, zegt Eddy.
(Ik weet wie je bent)
Ik kijk hem heel verwonderd aan en wanneer hij dan nog eens in het Nederlands begint te praten weet ik het helemaal niet meer.

“Je hebt daarstraks Chris ontmoet, Chris huurt een kamer in mijn huis”.
“Hij heeft me over jou verteld en ik moest kost wat kost jou vinden”.
“Ik wilde je niet alleen vinden om nog eens Nederlands te praten maar ook omdat je zo bijzonder bent”.
Amaai mijn oren beginnen te flapperen van het compliment.
“Zo bijzonder ben ik nu ook weer niet” zeg ik hem.

Eddy is van Nederlandse afkomst en woont al meer dan 50 jaar in Australië, hij is getrouwd met Cheryl.
Eddy is een gepensioneerde ingenieur die vliegtuigen onderhield en herstelde.
We praten wat heen en weer……

“Waar ga je verblijven in Darwin” vraagt Eddy me.
“Dat ik het nog niet weet, ik moet nog iets zoeken wat betaalbaar is” zeg ik hem.”
“Weet jij me misschien iets aan te raden” vraag ik Eddy.
Hij kijkt me aan, en zegt,
“Als je wil kan je bij mij thuis verblijven, ik heb nog een kamer vrij”.
“Wow, heel erg bedankt, dat is fantastisch, merci”.
“Waar woon je”? vraag ik hem.
“In Coolalinga, waar je net gepaseert ben”.
Ik denk na en zeg….
“Ik zou heel graag op je voorstel ingaan Eddy, maar Coolalinga is nog 20 km van het centrum van Darwin”.
“Ik heb nog van alles te regelen in het centrum voor ik naar Oost-Timor vlieg”.
“Het gemakkelijkst voor mij is wanneer ik dichter bij Darwin centrum zou kunnen logeren”.
Eddy denkt na en zegt……
“Ik heb nog een huis in één van de grotere buitenwijken van Darwin dicht bij de luchthaven”.
“Als je wilt Ludo mag je daar een kamer hebben”.
Ik kan mijn oren bijna niet geloven.
“Eddy hoe kan ik je danken?”
“Ik betaal je heel graag voor de kamer, je zegt maar hoeveel je er wil voor hebben”.
“Niets Ludo, ik hoef er echt niets voor te hebben”.
“Ik ben heel erg blij dat ik je verder kan helpen en dat ik iets voor je kan beteken op je reis doorheen de wereld”.
“Als we elkaar zo verder kunnen helpen is iedereen gelukkig”.

Ik bedank Eddy wel tien keren, dit kan geen toeval zijn.
Vader heeft weer goed voor me gezorgd.
Heel erg bedankt vader.

“Ik zou nog wel even naar huis willen gaan om je voor te stellen aan mijn vrouw” zegt Eddy.
“Natuurlijk, dat zou heel leuk zijn”.
“Hoe gaan we dat doen” vraagt Eddy.
“Ik denk dat we het best de fiets in je pick-up leggen, niet”?

Zo gezegd zo gedaan.

Na de kennismaking met Eddy’s vrouw Cheryl en een goede tas koffie rijden we naar het stad.
Ik vraag Eddy of we misschien even langs een fietsen winkel kunnen passeren zodat ik een doos voor mijn fiets kan aanschaffen.
Eva moet de doos in voor de vlucht van Darwin naar Oost-Timor.

Ik installeer me in Eddy’s huis en voel me er onmiddellijk thuis.
“Eddy vriend kan ik echt niets voor je betekenen”?
“Nu ik een onderkomen, een doos en dichtbij de luchthaven en het centrum vertoef heb ik de komende dagen tijd om je een handje toe te steken”.
“Als je toch zo blijft aandringen Ludo, mijn tuin zou eens een kleine opknap beurt kunnen gebruiken”.
“Dat komt in de chacoche vriend, het ene plezier is het andere waard”.

De volgende morgen fiets ik naar het Caravan Park Lee Point om er mijn geboekte kamer proberen te annuleren zodat ik 5 nachten ipv 3 nachten in Eddy’s huis kan verblijven.

Zo gezegd zo gedaan stel ik de vraag aan de goedlachse en super vriendelijke balie meisjes van Lee Point.“No problem at all Ludo, you can cancel the room and get your money back”.(Geen enkel probleem Ludo, je kan je kamer annuleren en je krijgt je geld terug).

Jongens wat ben ik toch een gelukzak.
Zou het misschien komen omdat ik de meisjes een lichte hypnose toedien?
Allee waarom zouden ze me anders zo blijven aanstaren met hun fonkelende ogen.

Van Lee Point fiets ik al fluitend door het centrum van Darwin.

Waar ik een heel bijzonder iemand ontmoet.

De 21 jarige Ilona vertrok begin dit jaar met een visum voor een jaar naar Australië.
Ze wil eerst de wereld zien voor de ze verder gaat studeren aan de universiteit.
In Broom aan de Australische westkust ontmoete ze een Franse fietser die al 6 jaar de aardbol rond fietst.
Ilona geraakte onder de indruk van zijn verhalen en schafte zich een gratis gekregen fiets en 2 tassen aan.
Samen fietsten ze van Broom naar Darwin.
Dat Ilona geen gewone meid is bewijst ze door deze tocht te fietsen.
Wie Australië een beetje kent weet dat dit één van de minst gemakkelijkste tochten doorheen Australië is.

Gebeten door het fiets virus heeft ze besloten om alleen terug naar huis in Leuven te fietsen.

Ilona wil een zeilschip strikken in Darwin om de overtocht naar Singapore te maken en vandaar haar fietstocht verder te fietsen.

Beste Ilona, ik ben onder de indruk van je verhaal.
Het gaat je goed, geniet van het heerlijke fietsersleven maar hou het vooral veilig.
Wie weet tot achter een jaar of 2 in Leuven.

Wat zijn jou plannen met dat ene kostbare leven,
dat je hebt gekregen?
Plannen maken is de eerste stap naar de vervulling ervan.

Fietsersinfo :

Mataranka - King River Rest Area – Katherine : 112 km
Katherine - Edith River - Pine Creek : 98 km
Pine Creek - Bridge Creek Rest Area - Adelaide River : 117 km
Adelaide River - Noonamah Roadhouse - Humpfy Doo – Corroboree : 139 km
Corroboree - Humpfy Doo - Palmerston - Wanguri (Darwin) : 69 km

87 dagen was ik in een land dat me meer dan aangenaam verrast heeft en dit niet alleen omwille van de natuur maar ook omwille van de vriendelijke en gastvrije mensen.
De eerste week dat ik in de outback rond fietsten, sleurde ik vele kilo’s aan water met me mee.
Gaandeweg leerde ik dat dit weinig zin had daar de Australiërs die het land doorkruisen met hun grote caravans je graag voorzien van het nodige water.
Ik heb fietsers ontmoet die dagelijks maar 2 liter water met zich mee droegen.
Als ze water nodig hadden deden ze een caravan stoppen die hen graag voorzag van het nodige water.
Zelf ben ik 2 keer in een rest area gestopt waar de watertanks leeg waren.
De Grey Nomads vulden mijn drinkbussen graag met een liter of 8 water.

Het water in de watertanks wordt gevuld door een watervrachtwagen met gefilterd water.
Doch hangt er op de watertanks in de rest area’s dat het water niet drinkbaar is.
Het water kan besmet zijn daarom is koken, een tablet gebruiken of het water filteren aangeraden.
De meeste fietsers dronken het water zoals het uit de tank komt, ik deed dit niet.

33 wettelijke verlofdagen dagen nam ik gedurende mijn 3 maanden visum.
54 dagen had ik nodig om een afstand van 5392 km te overbruggen.

De weidsheid, de uitgestrektheid, de prachtige sterrenhemel, de outback, de zonsopgang en ondergang, de natuur, de zuivere lucht hebben me heel erg bekoord.

Camp 7 is een heel goede wegen atlas die je overal kan kopen in Australië.
De atlas bevat wegenkaarten, alle Rest area’s en Caravan Parks.

Via een app kan je Wiki Camps downloaden op je smarth Phone of tablet voor 4,95 AUS Dollar.
Deze app geeft je toegang tot alle Caravan Parks en Rest Area’s met de eventuele commentaren van de mensen die er geweest zijn.

In alle Rest Area’s kan je gratis camperen.
Op de campings in de natuurparken betaal je meestal een klein bedrag om er te mogen tenten.
Ik betaalden ongeveer een gemiddelde prijs van 20 AUS Dollar (14 euro) op de Caravan parks waar ik verbleef.
Kampeer je echter aan de oost of westkust ben je meestal veel meer geld kwijt.
Wild kamperen of bush camps waren voor mij de mooiste ervaring daar je dan het dichtst bij de natuur en jezelf bent.

Overzicht van Rest Area’s en Roadhouses op de Barkley Highway.
(Deze informatie is puur voor de fietsers die deze route willen fietsen).

*Van Townsville naar Mount Isa heb je op dag fietsafstanden een dorpje met een supermarkt of een roadhouse waar je je water kan aanvullen.
*World War 2 (WWII) Rest Area 54 km ten westen van Mount Isa heeft tafels, toilet, water en camperen met een tent is mogelijk.
*David Hall Rest Area 99 km ten westen van Mount Isa, tafels, toilet geen water, camperen met de tent is mogelijk.
*Burktown Junction Rest Area 127 km ten westen van Mount Isa, alleen campeermogelijkheid.
*Camooweal, klein dorpje met Roadhouse, restaurant, postkantoor en klein winkeltje, water en brood gelegen op 69 km ten westen van Burktown Junction.
1 km over de brug langs de rivier in Camooweal kan je vrij camperen, zeer mooie locatie zonder voorzieningen.
*Avon Downs Rest Area 146 km ten west van Burktown Junction, tafels, toilet, water en campeer mogelijkheid.
*Soudan Station 52 km ten westen van Avon Downs geen mogelijkheid tot camperen maar wel eventueel waterbevoorrading.
*Soudan Bore Rest Area 80 km ten westen van Avon Downs, tafels, toilet, water en campeer mogelijkheid.
*Wonara Rest Area 80 km ten westen van Soudan Bore, water en campeer mogelijkheid.
*Barkly Homestead Roadhouse en Caravan Park 265 km ten westen van Camooweal, restaurant, pub, water en heel klein winkeltje.
*Prewena Rest Area 55 km ten westen van Barkly Homestead heeft tafels, toilet en water met campeer mogelijkheid.
*41 Mile Bore Rest Area ongeveer 70 ten westen van Prewena, tafels, toilet, water en campeer mogelijkheid.
*Three Ways Roadhouse en Caravan Park een kleine 70 km ten westen van 41 Mile Bore, restaurant en bar op de Stuart Highway.
*Tennant Creek, dorpje met supermarkt een kleine 100 km ten noorden van 41 Mile Bore op de Stuart Highway

Overzicht van bevoorradingsplaatsen op de Stuart Higway van Tennant Creek naar Darwin :

*Tennant Creek heeft een grote supermarkt waar je alles kan kopen, het is er wel duurder.
Er zijn 3 campings in dit stadje.
*Three Ways Roadhouse een kleine 30 km ten noorden van Tennant Creek, heeft een restaurant eten, drinken en een Caravan Park.
*Attack Creek Rest Area 74 km ten noorden van Tennant Creek is voorzien van een toilet, tafels, water en overnachten in een tent is mogelijk.
*Banka Banka Station 107 km ten noorden van Tennant Creek heeft een heel mooi Caravan park, het water is er drinkbaar, er is zelfs een bar om pinten te drinken.
*Renner Springs Roadhouse 63 km ten noorden van Banka Banka heeft Caravan Park met restaurant en bar.
*Elliott is ongeveer 96 km ten noorden van Renner Springs,
Het is een kleine Aboriginal gemeenschap, het heeft een klein winkeltje waar je kan bevoorraden maar het is er heel prijzig.
*New Castel Rest Area 119 km ten noorden van Renner Springs heeft tafels, toilet, water en je kan er overnachten met de tent.
*Dunmarra Roadhouse en Caravan park heeft een restaurant en bar het is 81 km ten noorden van New Castel.
*The Hi-Way Inn Motel, Roadhouse and Caravan Park gelegen op 44 km ten noorden van Dunmarra heeft een restaurant en bar.
*Daily Waters Historical Pub gelegen 6 km van de Stuart Highway en ongeveer 55 km ten noorden van Dunmarra heeft een restaurant en heel veel bier.
*Larrimah Historical Hotel, Pink Panter Pub, Caravan park, Pub en zoo gelegen op 91 km ten noorden van The Hi-Way Roadhouse.
*Warlock Rest Area, ongeveer 45 km ten noorden van Larrimah, het heeft tafels, toilet, water en een mogelijkheid om te camperen.
*Mataranka is een klein dorpje met een winkel dat nogal prijzig is, gelegen op ongeveer 85 km ten noorden van Larrimah.
Het heeft enkele Caravan Parks, ik verbleeft in het prachtige Bitter Springs.
*King River Rest Area gelegen op 54 km ten noorden van Mataranka, heeft tafels, toilet, water en overnachtingsmogelijkheid met de tent.
*Katherine is een kleine stad met een supermarkt en enkele Caravan Parks, gelegen op 112 km ten noorden van Mataranka.
*Pine Creek Roadhouse op 98 km van Katherine heeft Caravan Park en kleine supermarkt dat nogal duur is.
*Emerald Springs Roadhouse en Caravan Park heeft een prachtig restaurant en bar, gelegen op 31 ten noord-oosten van Pine Creek.
*Hayes Creek Roadhouse and Caravan Park gelegen op 55 km ten noord-oosten van Pine Creek heeft reastaurant en bar.
*Adelaide River Roadhouse en Caravan Park 117 km ten noord-oosten van Pine Creek met restaurant en bar.
*Batchelor kleinste dorpje in the Northern Territory op 50 ten westen van Adelaide River heeft Caravan Park en winkel.
*Noonamah Roadhouse and Caraan Park heeft restaurant en bar gelegen op 70 km ten noorden van Adelaide River heeft restaurant, bar en klein winkeltje.
*Verder naar Darwin heeft men nog verschillende Caravan Parks van beterkoop naar heel duur.
*Het Caravan Park in Coolalinga is het beste koop van alle Parks in Darwin.