Reisverhaal «Australia, hwc : Part 5 Townsville - Tennant Creek»

Start-to-Cycle - Deel 22 - Australië | Australië | 6 Reacties 05 Juli 2014 - Laatste Aanpassing 08 Juli 2014

AUSTRALIA HERE WE COME : PART 5

Townsville to Tennant Creek :

Zondag 8 juni 2014 : Townsville

Na 6 dagen vertoeft te hebben in het appartement in Castle Hill, Townsville.
Met de beste zorgen en vriendschap omringd te zijn door Jan en Lucie.
Het lichaam volledig uitgerust gerust, maar in gewicht toe genomen, is het weer tijd om mijn reis verder te fietsen.
Dit zal echter niet zonder slag of stoot gaan verlopen.
Jan’s ijsjes die normaal gesmaakt worden als nagerecht, zou ik eerder bestempelen als hoofdgerecht.
Deze oh zo lekkere calorie bommen eisen hun tol op mijn ooit zo slank uitziend fietserslijf.

Beste Jan, ik wil je zeker geen schuld gevoelens aanpraten, integendeel.
Van nu af aan zullen mijn fietstassen steeds gevuld zijn met een afdeling Nieuw-Zeelandse ijsspecialiteiten.
Beste Lucie, ik zal je verse koffie en verwennerijen missen.

Het afscheid van mijn Nieuw-Zeelandse vrienden is er eentje in mineur.
De pech blijft Jan achter volgen en het wil maar niet lukken dat Jan en ik samen iets ondernemen.
Na dat Jan eerder dit jaar ons samen fietsen doorheen Australië moest afblazen.
Eerst door een heel ongelukkige val en nadien door een gebroken sleutelbeen.
Maken nu, dat 2 kapotte banden Jan wegens tijdsgebrek me niet kan uitwijven in het station van Townsville.

Om 12.30 uur neem ik de trein naar Mount Isa, goed voor 994 km.
Kostprijs 107 AUS Dollar, plus 15 AUS Dollar voor Eva is ongeveer 85 euro.

Waarom neem ik de trein?
Niet omdat ik geen zin heb om te fietsen.
Ik moet rekening houden met de houdbaarheidsdatum van mijn visum en op 6 juli vlieg ik naar mijn volgende bestemming, Timor-Leste (Oost-Timor).

Zoals dat in het leven gaat moet ik gedurende mijn fietstocht ook beslissingen nemen en voel me helemaal niet verveeld of schuldig dat ik trein neem.
Integendeel, het gemakkelijkste stuk van Townsville naar Mount Isa overbrug ik per spoor en het meest uitdagende gedeelte.
1600 km van Mount Isa naar Darwin fiets ik, ik kijk er heel erg naar uit.

Ik wil een kleine rechtzetting doen die grote gevolgen had kunnen veroorzaken.
Door de allertheid van Dirk Grossiels, manager van Joker reizen uit Hasselt werd dit vermeden.
In een vorig verhaal had ik vermeld dat ik op 7 juli naar Oost-Timor zou vliegen.
Na het publiceren van het verhaal kreeg ik een mail van Dirk met de vermelding dat ik niet op 7 maar op 6 juli naar Oost-Timor vlieg.
In die periode kreeg ik ook een mail van Carla een super leuke medewerkster van Joker reizen, dat mijn vluchtschema, meer bepaald het uur, op 6juli werd veranderd.
Zo zie je maar, dat deze mensen niet puur voor het geld hun job vervullen maar met hart en ziel hun zaken behartigen.
Beste Dirk en Carla heel erg bedankt voor jullie goede service.
Daarom boek ik graag mijn reizen bij Joker in Hasselt.

Maandag 9 juni 2014 : Mount Isa

Een prachtige zonsopgang is de kers op de taart na een lange maar mooie treinrit.

Om 9.30 uur arriveert de locomotief met zijn wagons, reizigers en een fietser uit Hechtel in het station van Mount Isa.
Mount Isa is een mijn stad waar naar lood, zilver, koper en zink wordt gedolven.
Als ex-koolputter voel ik me er onmiddellijk thuis maar ga er toch niet opzoek naar werk.

Ik ga wel opzoek naar een camping en een winkel om me te bevoorraden voor de komende dagen.
Het wil juist lukken dat het vandaag een feestdag is en de supermarkt gesloten is.
Dit betekend, dat ik ofwel 1 extra dag in Mount Isa moet vertoeven.
Ofwel in een kleine buurtwinkel mijn inkopen gaan doen, maar waar de producten een stuk duurder zijn.
Vermits ik al 6 dagen op mijn luie reet heb gelegen kies ik voor de 2^de optie.
Want mijn fietsersbenen hunkeren naar kilometers vreten.

Mount Isa – Tennant Creek goed voor bijna 700 km fietsplezier door de outback.
Lang heb ik er naar uitgekeken om deze route te fietsen, nu is het eindelijk zo ver.

Voor 10 dagen eten in mijn tassen en 14 liter water voor de komende 2 dagen is Eva geladen als een muilezel.

Dinsdag 10 juni 2014 :

Mount Isa – Burketown Junction (Rest Area) : 127 km

Naar alom oude gewoonte sta ik om 4.00 uur op,
pak heel mijn hebben en houden bij elkaar,
stop me de maag vol met havermout, fruit en koffie,
vertrek om 6.00 uur als een vurige hengst op weg naar het licht van de dag en de zonsopgang.

Het is kicken geblazen in het prachtige land van het rode zand.

Onderweg stop ik in het David Hall Rest Area waar deze lieve mensen me voorzien van “home made cake and thee.
Mijn dank is groot.

Even later kruisen Justin en Cher me het pad.
Justin komt uit het land van de 50 Staten en woont samen met Cher in Hongkong.
Samen zijn ze onderweg met de ligfiets van Hongkong naar Nieuw-Zeeland   www.beastinjungle.com
Het klikte onmiddellijk tussen ons, tot in Nieuw-Zeeland vrienden.

Rond 16.00 uur kom ik toe in Burketown Junction, ik sla er de tent op in het des betreffende Rest Area en maak me een heerlijke pasta schotel.
Een uurtje later krijg ik het gezelschap van deze ontzettend aardige mensen die me uitnodigen aan hun kampvuur.
Een fris blikje bier, een dikke malse biefstuk van een schoenzool groot worden me voor geschoteld.
Het wordt onverwachts een ontzettend leuke avond.

Woensdag 11 juni 2014 :

Burketown Junction (Rest Area) – Avon Downs (Rest Area) : 146 km

Richting Camooweal veranderd het landschap drastisch van een bijna groene oase naar een gele dorre vlakte van lang gras.
Ondanks dit gegeven geniet ik ontzettend van de veranderende natuur.

In het kleine dorpje van 310 inwoners vul ik er eerst en vooral mijn watervoorraad aan.
In het kleine winkeltje van het dorpje dat tevens dienst doet als postkantoor koop ik een vers brood.
Het is juist toegekomen en is zo mals als 2 vrouwenborsten.
Waarom zeg ik borsten en niet borstjes?
Omdat het een brood van 800 gram is.
Dit in combinatie met een doosje sardinekes in tomaten saus en een ijskoude cola eet ik een koningsmaal.

Even buiten Camooweal fiets ik de provincie Queensland uit en the Northern Territory in.
De laatste provincie op mijn weg doorheen het prachtige Australië.
Eva heeft er zin in.

In de late namiddag wanneer ik toekom in Avon Downs Rest Area is het drukte van jewelste.
Het staat er vol van caravans en de Greynomads roepen me van alle kanten toe.
Ze willen weten waarvan ik vandaan kom, waar ik naar toe fiets en nog veel meer.
Bij één van hen stop ik, onmiddellijk krijg ik een koude frisdrank toegestopt.
Miljaar dat smaakt na een dag in de bloedhete zon rond gecrost te hebben.
De mensen zijn zo onder de indruk dat ze me titels als held, crazy cyclist en respect toe bedelen.
Zij die het meeste onder de indruk zijn stoppen me geld toe om onderweg iets fris te gaan drinken.
Het enigste probleem dat er is, er is niets onderweg om iets fris te drinken.

Donderdag 12 juni 2014 :

Avon Downs (Rest Area) – 50 km ten westen van Soudan Bore : 131 km

Gedurende de voormiddag zie ik in de verre verte een grijze wolk en denk bij mezelf dat het een bushfire (bosbrand) is.
Wanneer ik nader zijn het boeren die hun koeien over het land naar een andere plaats drijven.

In Soudan Bore Rest Area stop ik om mijn watervoorraad aan te vullen en de kop onder het water te steken.
Hier ontmoet ik Heidi und die Markus aus Austria (Oostenrijk)   www.2roadrunners-on-tour.at
Zij fietsen van Oostenrijk via Europa – China – Zuidoost Azië – Australië – Nieuw Zeeland – Amerika naar Afrika en terug naar huis.
Een rondje Canada – latijns Amerika hebben ze al eerder gefietst.

Na een babbel en het afscheid fiets en geniet ik verder door het land dat ondertussen een bijzondere plaats in mijn hart heeft gekregen.

Vrijdag 13 juni 2014 :

50 km ten westen van Soudan Bore – Prewena (Rest Area) : 125 km

Halver wegen de voormiddag bereik ik Barkely Homestead Roadhouse.
Afgelopen dagen heb ik me zitten te bedenken wat ik met het eerder gekregen geld zou doen.
Zou ik er iets fris met gaan drinken, want daarvoor had ik het gekregen, of zou ik er iets mee gaan doen wat ik allang niet meer gedaan heb.
Er met naar de meisjes gaan, hahaha graptje.

Zoals de foto aan toont komt de ware aard van een goede Belg naar boven.
Verdoeme dat smaakt na dagen/weken van pasta eten, ik was al bang dat ik in een Italiaan zou veranderen als ik niet vlug een friet te eten zou krijgen.

Zaterdag 14 juni 2014 :

Prewena (Rest Area) – Tennant Creek : 165 km

Vandaag is een bijzondere dag een heel bijzondere dag.
Ik ga een gooi doen naar mijn persoonlijk record dat op 148 km staat, gefietst op 15/03/2013 van Cambodja naar Laos.

Gedurende de dag wordt ik aan gemoedigd door een Boeddhistische monnik en zijn vrouw.
2 super fijne mensen die me de nodige mentale kracht bezorgen, voorzien van zoetigheden en vooral menselijke warmte en genegenheid toe bedelen.

Lieve lieve mensen ondanks dat ik jullie gegevens verloren ben zal ik onze ontmoeting nooit vergeten.

Om 16.00 uur bereik ik de Stuart Highway op 25 km van Tennant Creek.
Ik ben dolgelukkig en ontzettend fier op Eva en mezelf.

Nu nog 2 uren tegen de wind in beuken voor ik Tennant Creek bereik.

Bij valavond bereik ik na een dag van 11 gefietste uren en 165 km mijn eindbestemming van de dag en van deze trip, Tennant Creek.
5 dagen deed ik over bijna 700 km van Mount Isa naar Tennant Creek.
Het was een ongelooflijk mooie trip met hele lange afstanden van niets maar dan ook niets buiten enkele Rest Areas en 2 Roadhouses.
De weidsheid, de utgestrektheid, de zons op en ondergangen, de ontelbare fonkelende sterren, de natuur, de mensen die ik mocht ontmoeten, het proberen om gelijkmoedig te blijven zodat ik mezelf niet verloor in een oneindige nodeloze gedachten gang maakte deze fietstocht tot een onvergetelijke tocht.

Zelfacceptatie is ‘thuiskomen’ bij je eigen ik.
Daarom brengen wolken niet langer regen of storm in mijn leven,
maar kleur aan mijn zonsopgang of ondergang.