Reisverhaal «Australia, here we come : Part 2-2 Melbourne-Dubbo»

Start-to-Cycle - Deel 22 - Australië | Australië | 9 Reacties 07 Mei 2014 - Laatste Aanpassing 07 Mei 2014

AUSTRALIA, HERE WE COME : PART 2.2

Donderdag 24/04/2014

Cootamundra – Young : 54 km

Deze morgen heb ik afgesproken met Bill.
Samen fietsen we van Cootamundra naar Wallendbeen, de natuur is er prachtig.
Bill is gefascineerd door mijn snelle manier van trappen.
Hij telt de omwentelingen en stelt vast dat het er 82/minuut zijn.

Bij ons afscheid krijg ik een cadeautje, een doosje met plakkers, lijm en een financiële steun.
Beste Bill nogmaals bedankt voor alles.

In de vroege namiddag kom ik toe in Young het center van Young Shire.
Het is tevens het centrum van de kersen teelt in Australië.
Wanneer de kersen geplukt zijn, worden ze bevroren en een groot gedeelte wordt naar Amerika geëxporteerd.
Het is tevens ook de streek van wijn, druiven en steenvruchten.

In het info centrum van Young ga ik me informeren naar een camping.
De bevallige info madam is zo onder de indruk van mijn verhaal dat ze prompt achter één volgens een TV-station, een radiostation en twee kranten belt.
Ze wil graag een interview regelen en tevens geld proberen in te zamelen voor Handicap International.
Echter geen van allen heeft tijd, reden te druk.

De vrouw is zo geaffronteerd en bied haar excuses aan.
Ik stel haar gerust, maak je geen zorgen mevrouw.
Wat moet gebeuren zal gebeuren en wat niet plaats mag vinden zal ook zo zijn.

Ik zou zeggen wederom welkom in een westerse samenleving waar vele mensen geen tijd hebben voor elkaar of zichzelf.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat de Australiërs heel vriendelijke en behulpzame mensen zijn.

Buiten aan het informatie center, lacht me een man toe met een smile van een breedsmoel kikker.
Oeps denk ik bij mezelf, zou hij op gewonden geraken bij het zien van mijn strakke fietsersbroek of wat deze dient te verbergen???

Ik kan me al voorstellen wat de man moet denken???
Amaai diene fietser is nog al eens geschapen.

Laat me even verduidelijken :
Als lange afstandsfietser kan je zadelpijn missen als kiespijn.
Daarom doe ik een fietsonderbroek met zeemvel aan en daaroverheen nog eens een goede fietsbroekmet zeemvel.
Wat maakt dat je heel wat aan volume tussen je benen draagt.
Dus zoals gewoonlijk niks is wat het lijkt.

Terug naar onze goed lachse man, voor de zoveelste keer moet ik mijn fiets verhaal uit de doeken doen.
Hij stelt me allerhande vragen over mijn prothese en vervolgens zegt hij heel fier” mijn dochter is voor orthopedist (prothese maakster) aan het studeren”.

Zij is een hele slimme meid en wist eigenlijk niet goed wat te studeren, tot ze op een gegeven moment naar de paralympische spelen ging.
Ze geraakten zo onder de indruk en gefascineerd door mensen met een prothesen en de mogelijkheden van een prothesen.
Dat ze zich wilde verdiepen in deze materie, hier werd haar roeping geboren en ze wist meteen wat ze wilde gaan studeren.

Na een stevige handdruk nemen we afscheid van elkaar, en zie in de man zijn ogen dat onze ontmoeting heel veel voor hem betekend en niet alleen voor hem.
Het stemt mij ook heel gelukkig en vrolijk.

In Young op de camping leer ik Jack kennen, ik schud hem de hand.
Jack is een zonderling en een eenzaat.
Gedurende het pluk seizoen plukt hij alle soort van fruit wat er te plukken valt.

Buiten het seizoen werkt hij op de camping.
Al die tijd leeft en woont hij in zijn kleine tent.

Zonderlingen hebben me altijd wel aangetrokken, ik maak een praatje met Jack.
Het boeit me, om wat er in het leven van deze mensen omgaat.
Tenslotte heeft iedereen liefde en affectie nodig, zelfs eenzaten.

Vrijdag 25/04/2014

Young – Cowra : 76 km

Zoals iedere morgen word ik ook deze morgen tussen 4.30 en 5.00 uur wakker.
Ik ruim mijn tent op, eet een kom havermout met fruit en spring tussen 6.30 en 7.00 uur op Eva en ga van start.

Ik ben blij dat ik voor deze route gekozen heb ze is heel mooi en afwisselend, enkel het op en af fietsen blijft vermoeiend.

Het is bijzonder rustig op de weg.
Het is een feestdag vandaag, ANZAC-day.
Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten worden herdacht die gesneuveld zijn in diverse oorlogen.

Gedurende de dag passeer ik enkele one horse towns.
Dit zijn heel kleine dorpjes met een paard, een geit, een koe en een versleten haan.
En niet te vergeten, de enkele mensen die er wonen.

Tot 2 keer toe stop ik vandaag om ergens een cappuccino te drinken.
Bij de tweede keer denk ik bij mezelf, Ludo nu ben je aan het overdrijven.
Het is nog niet duur genoeg hier bij de Ozzies om 2 keer de grote Jan uit te hangen.

Als je weet dat een grote koffie 3.10 euro kost weet je genoeg.
Verdoemen toch pummel, denk ik bij mezelf.
Ik heb het nog maar net gedacht of het beeld mooie dienstertje komt naar me toe en geeft me het geld terug.
Hier knapperd drink ergens anders nog maar een koffie en laat hem u smaken.

Ik blijf er in geloven, gedachten zijn krachten.
Onderschat onze energie niet die we uitstralen.

Zaterdag 26/04/2014

Cowra – Molong : 102 km

In de vroege voormiddag hou ik halt in Canowindra, het is gedurende een week het middelpunt van het“lucht ballonnen festival”.
Echter het weer houdt hen aan de grond.
Dan maar even de sfeer van het dorp opsnuiven.

 
Zondag 27/04/2014Molong – Wellington : 71 km

Gelukkig zijn
Gelukkig zijn
Daarvoor wil ik alles geven
Liefde en warmte
Geen stress aan mijn lijf
Gelukkig zijn………………. (Raymond VH Groenewoud)

 
Maandag 28/04/2014Wellington – Dubbo : 56 km

Het is een heerlijke en zonnige dag, ideaal om vroeg toe te komen in Dubbo.

Op de camping heb ik weer een bijzondere ontmoeting, de energie spat er van beide kanten vanaf.

Ik leer een Duitse jonge man van om en bij de 30 jaar kennen.
Max werkte in Duitsland sinds hij afgestuurd was en had er een kantoor job.
Ganse dagen zat hij achter zijn computer hij kreeg er niet alleen een dikke kop maar ook een dikke buik van.

9 maanden geleden besloot hij zijn job op te zeggen en de weide wereld in te trekken.
Hij trok naar Australië en wisselt het reizen en werken met elkaar af, afhankelijk van zijn financiële toestand.
Hij is gelukkiger dan ooit tevoren, hij leeft in zijn tent en heeft alleen maar een oude mountain bike en auto.

Zijn familie kijkt argwanend toe, want als jongste belhamel dient hij zich nog te bewijzen.
En zeker niet op de manier hoe hij dit momenteel doet, vind zijn achterban.
Het zal hem een Duitse “bradwurst” wezen, het is zijn leven is hij van mening.

Hij heeft nog een grote droom waar hij naar uitkijkt maar niet goed weet hoe hij die moet aanpakken.
In december wil Max namelijk door Nieuw-Zeeland gaan fietsen en weet niet goed of dit haalbaar is.
Hij heeft nooit veel gefietst tenzij rond de kerktoren.

Wanneer ik hem vertel dat ik op weg ben naar Nieuw-Zeeland is het kot te klein en zijn we vertrokken voor een boeiend gesprek.

Deze ontmoeting had Max net nodig om zijn laatste angsten en twijfels weg te werken.
Vol goede moed en energie kijkt hij uit naar zijn fietstocht.

Beste Max, tot volgend jaar ergens in Nieuw-Zeeland.

Het is toch wel straf en gewoon te gek dat je steeds weer de mensen blijft ontmoeten die je moet ontmoeten.
Heerlijk is dit.

Gewoonte getrouw word ik de volgende morgen vroeg wakker, maar deze morgen voelt heel anders aan dan anders.
Ik heb geen fut in het lijf, heb het koud en ben nog moe.

Ik pak alvast mijn slaapgerief in, maar ik blijf me niet goed voelen.
Dan maar even onder een hete douche gaan staan om mijn body toestand op te krikken.
Na het douchen voel ik me nog slechter dan tevoren, verdoemen wat is dit nu.

Terug in de tent rol ik mijn matras en slaapzak weer uit en kruip er weer in.
Dit is hoogst ongewoon voor mijn doen.
Wanneer ik na twee uur slapen terug wakker wordt voel ik me nog geen haar beter.

Oeps dit zit niet goed met onze Ludo.
Ik vermoed dat ik een blaasontsteking heb opgelopen.

Ik begeef me naar de receptie van de camping en vraag naar een dokter.
Gelukkig kan Amanda de vriendelijke en behulpzame receptioniste een afspraak maken en kan ik onmiddellijk gaan.

De dokter stelt inderdaad een blaasontsteking vast, het is vrij ernstig daar er ook bloed in de urine zit.
Hij stuurt een staal naar het labo, daar een blaasontsteking niet vaak voorkomt bij mannen.

Zelf denk ik dat de vermoedelijke oorzaak het te weinig drinken is, het te lang wachten met plassen tijdens het fietsen en te lang in het zadel blijven zitten.
Door deze combinatie heeft er zich een bacterie genesteld, niet in mijn baarmoeder maar in de blaas.

Een 14 dagen antibiotica kuur zou het euvel moeten op lossen.

Terug aan gekomen op de camping besluit ik mijn tent op te ruimen en te verhuizen naar een kamer.
Ik ben hondsellendig, heb totaal geen fut meer in de benen en heb koorts.

Op de receptie van het caravan park doet Ian en Emilie de managers me een ongelooflijk aanbod.
Ik krijg een luxe kamer aangeboden voor de prijs van een tent site en dit voor de periode tot ik hersteld ben.

Dit scheelt me niet alleen een aardig duit in the pocket maar zo kan ik ook fatsoenlijk herstellen.

Enkele dagen geleden voordat ik hier toe kwam hield ik halt in een rest area, waar me een kop thee en cake werd aangeboden door een stel lieve mensen.
In dat rest area hebben Ian en Emily me gezien.
Ze herkende me onmiddellijk wanneer ik heel toevallig op hun caravan park in checkte.

Hoe zou dat toch komen dat deze mensen me herkende?
Eigenlijk is dat ook niet moeilijk een grijze knappe Limburger vanuit Hechtel kom je niet overal in de wereld tegen en je herkend hem onmiddellijk.
Sorry mensen voor de hoogmoed, maar soms moet je zelf eens een schouder klopje durven te geven of een schop onder je eigen kont als dat nodig is.

Dat is dan weer een voordeel om een prothese te hebben.
Wie zou zich zelf anders onder zijn eigen kont kunnen schoppen.

Ian en Emily reizen het hele jaar rond, door Australië met hun grote mobile home.
De periodes dat het druk is op hun caravan park gaan ze er een tijdje werken.
Nadien genieten ze van hun vrijheid en Australië.

Bedankt lieve mensen voor al jullie goede zorgen en service.
Ons pad gaat elkaar zeker nog kruisen, daar we dezelfde weg nemen naar het noorden.

Je kan de zin van het leven niet beleven met een gesloten hart.

Overzicht : Melbourne to Dubbo 991 km

Melbourne - Bundoora - Diamond Creek - Hurst Bridge - Kinglake – Yea : 105 km
Yea - Molesworth – Yarck - Merton - Bonnie Doon : 62 km
Bonnie Doon - Swanpool - Benalla - Winton – Glenrowan : 101 km
Glenrowan - Wangaratta - Springhurst - Chiltern – Wodonga : 104 km
Wodonga - Albury – Culcairn : 77 km
Culcairn - Henty - The Rock - Wagga Wagga : 87 km
Wagga Wagga - Harefield - Junee - Illabo - Bethungra – Cootamundra : 96 km
Cootamundra - Wallendbeen - Wombat – Young : 54 km
Young - Koorawatha – Cowra : 76 km
Cowra - Canowindra - Cudal – Molong : 102 km
Molong – Wellington : 71 km
Wellington - Geurie - Wongarbon – Dubbo : 56 km